یک کارشناس صنایع دستی در گفتوگو با تسنیم:
حمایت سازمان میراث فرهنگی از کالاهای چینی دردآور است/تعطیلی کارگاههای صنایع دستی
نیما ذاکری سعید در گفتوگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، در پاسخ به سوالی مبنی بر ورود محصولات صنایع دستی چینی به کشور اظهار داشت: یکی از بزرگترین صنوفی که در این زمینه ضربه زیادی را خورد صنف کیف و کفش چرمی بود که متأسفانه درهای کشور را به روی چین بازکردند و چون تاجران و به تبع آن بازاریان میل و رغبت برای فروش این اجناس پیدا کردند بازار به گونهای شد که حتی چند تولیدکننده کفش از این موضوع سکته کردند و ورشکست شدند.
وی افزود: وقتی هزینههای یک کارگاه تولیدی را حساب میکنیم متوجه میشویم که هزینه آب و برق و تلفن و گاز این کارگاه ها به خصوص بعد از هدفمندی یارانهها افزایش یافت و از طرف دیگر حمایت خاصی هم از این کارگاهها صورت نگرفت لذا در این مدت برخی از کارگاههای صنایع دستی تعطیل شدند.
این کارشناس صنایع دستی یادآور شد: متأسفانه یکی از اتفاقاتی که بسیار دردآور است این است که مشاهده میشود در برخی از شهرها خودِ سازمان میراث فرهنگی از این محصولات حمایت میکند به عنوان نمونه در شهرهای شمالی کشور بیشتر مغازهها تابلویی بزرگی در سردر مغازه های خود قرار داده اند و روی آنها درج کرده اند که محصولات چین، هندوستان، اندونزی و مالزی، در حالی که در همان شمال کشور و به خصوص مازندران برخی از این محصولات که نوع چینی و اندونزی و مالزیایی صنایع دستی به فروش میرسد محصولات مناسبی توسط تولیدکنندگان ایرانی آن منطقه تولید می شود اما به آنها بهایی نمیدهند.
وی با بیان اینکه این کار خیانت به صنایع دستی آن منطقه محسوب میشود تصریح کرد: این افراد متأسفانه به راحتی از صنایع دستی برای برپایی نمایشگاه محصولات صنایع دستی ایرانی مجوز میگیرند و این سازمان میراث فرهنگی است که به آنها مجوز میدهد در حالی که نباید به این دلالها مجوز برپایی نمایشگاههای ایرانی صنایع دستی داد.
ذاکری سعید با بیان اینکه متأسفانه به جای حمایت از هنرمندان صنایع دستی کشور از دلالها حمایت میشود گفت: متأسفانه تا به امروز حتی یک نفر هم در زمینه فرهنگسازی در استفاده از صنایع دستی کشورمان برای مردم انجام نشده است و شعار حمایت سر می دهند اما در زیر لوای این شعار 3 هزار مجسمه چینی وارد کشور میکنند.
وی با بیان اینکه اگر این صنعت حمایت شود میتواند بیکاری کشور را سامان دهد خاطرنشان کرد: بیش از 250 رشته صنایع دستی در کشور داریم که اگر فرهنگسازی در باره آنها ایجاد شود و به مردم گفته شود که با خرید یک محصول صنایع دستی یک کارگاه تولیدی در کشور راه میافتد میتوان موضوع فروش این محصولات را هم به نوعی حل کرد.
انتهای پیام/
میزگرد مشکلات و راهکارهای تولید در صنایع دستی/۱
احمدینژاد فقط دعا کرد نه حمایت/کاغذبازی و اصول مالکیتی کارِ معاونت صنایع دستی شده است
به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، صنایع دستی در کشور علیرغم وضعیت موجود که بهای کمی به آن داده میشوود و از اقبال کمی بین مسئولان و مردم برخوردار است یکی از مهمترین صنایعی است که روزگاری در این مرز و بوم، هنر و شغل ایرانیان بود و اینکه امروزه به داشتههای میراث فرهنگی خود افتخار میکنیم باید گفت که از هنر دست یک هنرمند صنایع دستی به عمل آمدهاند.
بر همین اساس در حوزه بسیار مهم این هنر اصیل، یکی از بخشهایی که چرخ متحرک آن محسوب میشود موضوع تولید است که در حال حاضر این چرخ یا پنچر است یا لنگ میزند چرا که هنرمندانی که بار حفاظت از این میراث گرانبها را به دوش میکشند با مشکلاتی عدیدهای مواجهند؛ مشکلاتی از قبیل عدم حمایت دولت، کمرنگبودن خلاقیت، گرانی مواد اولیه و غیره.
طبق آمارهای موجود بیش از 2 میلیون هنرمند صنایع دستی در کشور وجود دارد که متأسفانه رقم در آمدی صادرات محصولات این هنرمندان به یک میلیارد دلار هم نمیرسد و به گفته مسئولان تلاش ها برای رساندن صادرات این محصولات به این عدد تا پایان برنامه پنجم توسعه ادامه دارد در حالی که به نظر میرسد توان و ظرفیت بالایی در این حوزه وجود دارد که یا از آن استفاده نمیشود یا برنامه لازم در این حوزه برای استفاده از آن وجود ندارد.
برای برسی هر چه بیشتر این موضوع میزگردی با موضوع مشکلات و راهکارهای تولید در صنایع دستی با حضور ابراهیم نباتی مظلومی (استاد تراش روی شیشه)، شهرام مریخی، کارشناس تولید معاونت صنایع دستی و نیما ذاکری سعید، فعال و تولیدکننده صنایع دستی در 8 سرفصل در خبرگزاری تسنیم برگزار شد که قسمت اول این گفتوگو را در ذیل میخوانید.
* تسنیم: آقای دکتر نباتی! یکی از مهمترین نکاتی که در تولید باید به آن پرداخته شود موضوع تولید بر اساس سفارشات که باید از سوی دولت اتفاق بیافتد است که به نظر میرسد در این حوزه ضعفهای جدی داریم، لذا شاهدیم که در حال حاضر تولیدات صنایع دستی و طراحیهای آنها بیشتر بر اساس ذهن صنعتگر است، نظر شما چیست؟
*نباتی: در ابتدا موضوعی را عنوان میکنم و سپس به سوال شما میپردازم؛ ببینید! آن زمانی که سازمان صنایع دستی زیر نظر وزارت صنایع بود مشکلات ما هنرمندان صنایع دستی بسیار کمتر بود، چراکه به عنوان نمونه در آن زمان شرکتی بود که کارهای هنرمندان را میخرید و هم سودی به آن شرکت میداد و هم هنرمند سرگردانی برای فروش نداشت و جالب است که از نظر کیفیت تولید هم چون خود سازمان صنایع دستی کارشناسِ کار بود، کارهای خوب را به کشورهای خارج صادر میکرد ولی بعد از مدتی که سازمان صنایع دستی به میراث فرهنگی و گردشگری ملحق شد به یک بچه یتیمی تبدیل شد که کسی به آنها توجه نمیکند و این موضوع در همه مسائل هنرمندان اثر کرده است.
به عنوان نمونه بیمه هنرمندان یکی از این معضلات است، به طوری که در گذشته کارگاههایی که 5 نفر کارگر داشتند تحت بیمه بودند و 7 درصد را خود هنرمند و 3 درصد را کارفرما پرداخت میکرد و 20 درصد را دولت میداد اما بعد از الحاق سازمان صنایع دستی به میراث فرهنگی و گردشگری این موضوع از بین رفت و فقط 6 شغل از صنایع دستی مانند قلمزنی مشمول این قانون شدند، از طرفی چون ما نمایندهای در این حوزه نداشتیم که در مجلس و معاونت صنایع دستی از حق هنرمندان دفاع کند نتوانستیم در مقابل آن کاری انجام دهیم.
به عنوان مثال خودِ من 8 سال دنبال بیمه بودم اما انجام نشد، زمان آقای احمدینژاد در نمایشگاه برج میلاد با وی این مشکل که بیمه یکی از معضلات جدی برای هنرمندان شده ست را مطرح کردم و او گفت: در این رابطه هم دعا میکنیم هم حمایت میکنیم، اما یک سال بعد به مسئول مرتبط گفتم که آقای احمدینژاد این گونه گفتند انشالله دعا کردند ولی حمایتی نشده است.
*تسنیم: یعنی بیشتر مشکلات به بعد از الحاق سازمان صنایع دستی به سازمان گردشگری و میراث فرهنگی برمیگردد؟
*نباتی: بله، برای هنرمندان صنایع دستی، آن کسانی که ما را باید حمایت میکردند تا به الان برای ما کار خاصی انجام ندادند مخصوصاً از زمان الحاق، ولی قبل از آن سازمان صنایع دستی به صنعت و هنر اعتقاد داشت و حمایت هم میکرد، به عنوان نمونه دیگر، علاوه بر بیمه، یکی از مسائل دیگر که قرار بود برای هنرمندان ایجاد شود بازارچه فروش بود و برای این کار در میدان ونک جایی را درست کردند که متأسفانه آنجا را هم به کسانی دیگر فروختند یا واگذار کردند و نمیدانیم چه شد. لذا به نظر من باید از چهار قشر حمایت جدی کنیم یکی تولیدکننده، یکی مصرفکننده که چون نمیدانند دنبال جنس خارجی میروند و الان متأسفانه بازار ایران توسط کالاهای چینی پر شده است لذا این حمایت از مصرفکننده وقتی به دنبال جنس خارجی میروند کمرنگ است و رسانهها باید در این حوزه کار کنند و این محصولات را به مردم بشناسانند. قشر سوم هم تاجران هستند که به جای اینکه از تولیدکننده داخلی بخرند پولهای خود را در چین هزینه میکنند و یکی هم حمایت دولتی است که متأسفانه باید گفت که در هر 4 مورد، حمایتها کمرنگ است.
*تسنیم: آقای مریخی! نظر شما در مورد حمایتهای معاونت صنایع دستی بعد از الحاق به سازمان میراث فرهنگی و گردشگری چیست؟
*مریخی: ببینید! زمانی که سازمان بودیم درگیر کار بودیم و هم کارمان لذتبخش بود و هم هنرمندان راضیتر بودند اما از زمان تداخل با میراث فرهنگی و گردشگری، کار ما کاغذبازی و اصول مالکیتی شده است که به نظرمن اصلاً لزومی ندارد. یکی دیگر از موارد در این زمینه این بود که در آن موقع خودِ سازمان، مواد اولیه تهیه میکرد در اختیار رشتههای مختلف صنایع دستی قرار میداد، سفارش میداد، روی تولید نظارت داشت و جنسهای تولیدکننده فروش میرفت و گردش کار خیلی خوب بود اما الان دیگر نیست.
در حال حاضر یکی از تعاریف پایه صنایع دستی استفاده از مواد اولیه مرغوب و سنتیو اصیل است، چیزی که در بسیاری از رشتهها با ورود مواد اولیه چینی و نامرغوب اتفاقات نامیمونی را ایجاد کرده است و حتی در برخی موارد کیفیتها را پائینآورده است، از طرفی ما این معضل را در صدور کارتهای شناسایی داریم به طوری که از برخی کارگاهها بازدید میکردیم و کار را میدیدیم و مانع ادامه آن میشدیم به آنها میگفتیم باید مواد اولیه بومی و سنتی باشد وقتی شما وقتی از پلیاستر استفاده میکنید، نمیتوانیم به شما مجوز بدهیم چون با محیط زیست سازگاری ندارد و بازیافتی نیست.
*ذاکری: به نظر من برای تولید یک محصول صنایع دستی 6 مرحله لازم است اول اینکه باید پول وسایل مورد نیاز تولید را داشته باشید، بعد، مواد اولیه، سپس، فضای تولید، بعد، طراحی محصول، سپس ساخت محصول و در نهایت فروش محصول.
- در حوزه سرمایه برای خرید وسائل مورد نیاز یک هنرمند باید گفت که متأسفانه هنرمندان صنایع دستی کمبنیه هستند و بودجه فراوانی ندارند، یا وام میگیرند یا بودجه کمی دارند که بازدهی چندانی ندارد.
- در حوزه فضای مورد نیاز برای تولید یک محصول موضوع مهم این است که وقتی فضای مناسب نباشد نمیتوانیم محصول با کیفیت مناسب درست کنیم که متأسفانه بیشتر هنرمندان یا به طور خانگی کار میکنند که یکی از بزرگترین مشکلات آن این است که اولاً دستگاههای مناسب تولید کار را نمیتوانید داشته باشند و دوم اینکه شاید بوی آن وسایل در خانه اهل خانه را اذیت کند.
- سوم خرید لوازم برای خرید مواد اولیه با حداقل قیمت است که باید مواد اولیه وجود داشته باشد متأسفانه بیشتر رشتههای صنایع دستی مواد اولیهشان از چین میآید، در کار زیورآلات بیشتر سنگها کارِ چین است یا حتی در کار چرم دکمه از چین وارد میشود، تولیدکننده یراقآلات صنایع دستی هم نداریم، چون بزرگترین مشکل ما این است که زیرسازی برای صنایع دستی نداریم و بهایی به صنایع دستی داده نمیشود لذا مجبور میشویم بیشتر وسایل را تاجران از چین بیاورند و با هر قیمتی که دوست دارند به ما بفروشند. متأسفانه گفته میشود همه چیز داخل داریم اما ظاهراً نداریم، رنگ چرم از کشورهای اروپایی میآید، دگمه 3 هزار تومان بود، الان 15 تا 20 هزار تومان است این برای تولیدکننده خیلی ضرر است.
*تسنیم: اما برخی معتقدند ما مواد اولیه در داخل کشور به اندازه کافی داریم.
ذاکری: اگر تولید میشود من چرا دگمه چینی میخرم؟ تولیدکننده آن کیست و کجاست؟ الان پارچههای ما در بازار چینی است، منِ تولیدکننده نمیتوانم پارچه و دگمه تولید کنم، به چین آنقدر بها داده شده است که زیرساختهای ما را گرفته است، پیچ میخواهید بگیرید چینی است، حلقه جاکلیدی ، نخ و غیره چینی است.
*نباتی: در همین ارتباط باید بگویم که تصمیمگیریهای غیرکارشناسانه به تولیدکننده ضرر میزند و تولید را عقب میاندازد، چند سال پیش بود که صنایع دستی به اصفهان رفت که این اقدام بسیار غیرکارشناسانه بود، خیلیها نرفتند، نتیجه این کار افت تولید و افت اداری است، موضوع دیگر اینکه خواستند که واگذاری به بخش خصوصی شود ولی باید کارشناسانه می بود، پارچهبافی ما از بین رفت، در رشته من که کار شیشه است بوراکس از ترکیه میآید، کربنات پتاسیم از جای دیگر و اسیدهیدروفلوریک از چین میآید اگر کارخانجات ما کمک کنند وضع تولید بهتر میشود.
*تسنیم: آیا توان تولید را داریم؟
*نباتی: بله، چرا قبلاً داشتیم الان نداریم؟
*ذاکری: چهارمین حوزه طراحی محصول صنایع دستی است که در کشور متأسفانه استاندارد رشتههای صنایع دستی نداریم و نیز طراحی کاربردی ندارد، برخی رشتهها مثل قلمزنی سایز ندارد و هنرمند با توجه به ذهنیات خود آن را خلق میکند اما رشتههای دیگر که تولید انبوه میشود باید استانداردسازی کرد که طبق آن تولید صورت گیرد و در این صورت است که بازار هدف متمایل به خرید میشود.
-موضوع پنجم ساخت محصول است که یک محصول را اگر بخواهیم درست کنیم پیچ و خمهای زیادی دارد تا کار به نتیجه نهایی برسد، متأسفانه در ساخت محصول یکی از بزرگترین مشکلات استاندارد و کیفیت رعایت نمیشود و بیشتر هنرمندان شده است که یک کاری بزنیم و تمام کنیم و متأسفانه بازرسی و نظارت هم در این حوزه ضعیف است.
- موضوع ششم و آخر هم فروش محصول است که متأسفانه خیلی باید راجع به آن صحبت شود، هنرمند با توجه به نامی که دارد ذات و روحیه لطیفی دارد و با این روحیه نمیتواند در بازار قرار گیرد و افرادی باید هنرمند را حمایت کنند، اگر از هر 200 هنرمند بپرسید همه در فروش محصول مشکل دارند چرا اولین موضوع قیممت است که در سالها یاخیر 2 تا 3 برابر شده است و مردم هم رغبت کمی در استفاده از جنس داخلی دارند این موضوع هم البته به فرهنگسازی نیاز دارد.
*نباتی: مسئله این است من، تولیدکننده خوبی هستم ولی فروشنده خوبی نیستم، لذا من تولید میکنم کسی باید باشد این محصول را بفروشد، در تمام دنیا همین است، اگر من دنبال بروکراسی اداری بروم از خلاقیت و تولیدم میمانم لذا اعتراف میکنم نمیتوانم بازاریاب و فروشنده خوبی باشم و دولت باید در همین جا تولیدکننده را حمایت کند.در ترکیه خیلی حمایت میشدم هر یکسال از ما دعوت میکردند و به برترین فروشندهها مدال میدادند همچنین، فروش با ما نبود، یعنی سفارش میدادند ما تولید میکردیم و تعداد سفارشات آنقدر بالا بود که همه هنرمندان را جواب میداد.
گفتوگو از مسعود ملکی
ادامه دارد....
انتهای پیام/
مشکلات و راهکارهای تولید در صنایع دستی/۴
زنگ خطر تغییر شغل هنرمندان صنایع دستی/نمیتوانیم هم تولیدکننده باشیم هم بازاریاب
عبدالله خامهچی در گفتوگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، با بیان اینکه شاید تولیدکنندههای صنایع دستی خوبی باشیم اما عرضهکننده خوبی نیستیم اظهار داشت: نمی توانیم هم تولیدکننده باشیم هم عرضهکننده چرا که عرضه محصولات صنایع دستی و بازاریابی آن علم خاص خود را میطلبد و ما هم چنین علمی را نداریم از طرف دیگر باید تفاوتی میان فردی که کارگاه تولیدی دارد و فردی که به صورت تفننی در خانه تولید میکند وجود داشته باشد.
وی اضافه کرد: باید در نقاط و منطقههای مختلف تهران و شهرستانهای دیگر نمایشگاههای دورهای برپا کنند و هر ماه یکی از غرفههای آن نمایشگاه را در اختیار هنرمندان تولیدکننده قرار دهند تا آنها هم بتوانند برای عرضه محصولات خود اقدام کنند. در این حوزه باید نمایشگاههای بیشتری برگزار کرد، شهرداری در گذشته چنین کارهایی را انجام میداد اما دیگر به آن گستردگی کار نمیکند.
این تولیدکننده صنایع دستی ادامه داد: یکی دیگر از مشکلات این حوزه، مشکل جا و مکان برای تولید است که راهکار آن این است که میتوانند سولههای بزرگی برای کارگاه های تولیدی را در نظر بگیرند و به تولیدکنندگان اجاره بدهند، الان چین همین کار را کرده است و از تولیدات کشورش حمایت میکند.
خامهچی با بیان اینکه یکی از مهمترین دغدغههای موجود برای تولیدکنندگان صنایع دستی این است که آنها به شغلهای دیگر روی میآورند تصریح کرد: چرا باید در میدان امام اصفهان و خیابان ویلای تهران که معدن صنایع دستی هستند محصولات چینی با تعداد بالا دیده شود؟، اگر صنایع دستی حمایت شود و تولیدکننده تامین باشد اجناس باکیفیتی تولید خواهد شد که زبانزد جهانی باشد.
وی خاطرنشان کرد: یکی از حمایتهایی که در حوزه تولید وجود داشت این بود که مصالح مصرفی و ابزارالات را هر سالب هنرمندان با قیمتهای پایین میدادند اما متأسفانه در حال حاضر دیگر چنین حمایتی را نمیبینیم، صنایع دستی اگر حمایت شود، همهاش ارزش افزوده است و سود خوبی را برای کشور میتواند به همراه داشته باشد در حالی که الان حقوق یک کارگر ساختمان از درآمد ماهانه هنرمندان صنایع دستی هم بیشتر است.
انتهای پیام/
فرقی نمیکند اصفهان باشد تبریز یا قم، کالاهایی که به نام صنایعدستی ایران در کشورهایی مانند چین ساخته میشود مانع از فروش کسب و کار هنرمندان این شهرها میشوند.
بنا به تعریف کارشناسان سازمان صنایعدستی ایران، صنایعدستی به مجموعهای از هنرها و صنایع اطلاق میشود که به طور عمده و با استفاده از مواد اولیه بومی انجام میشود همچنین قسمتی از مراحل اساسی تولید به کمک دست و ابزار دستی ساخته شده که در هر واحد آن ذوق هنری و خلاقیت سازنده به نحوی تجلی یافته و همین عامل وجه تمایز اصلی اینگونه محصولات از مصنوعات مشابه ماشینی و کارخانهای است.
صنایعدستی یک هنر ـ صنعت است که دارای هر 2 ویژگی مصرفی و هنری بوده و از بینش، ذوق، اندیشه و فرهنگ تولید کننده برخوردار بوده و حامل روح ملتها و نشاندهنده هنر آن سرزمین است.
این هنر ـ صنعت که از نسلی به نسل دیگر و سینه به سینه منتقل شده تنها یک کالا نیست بلکه خصوصیات فرهنگی و ویژگیهای یک قوم است که از این طریق به ما منتقل میشود.
صنایعدستی مکمل گردشگری است
صنایعدستی مکمل گردشگری است و نوعی ارتباط فرهنگی را بین جوامع بهوجود میآورد از جمله کارکردهای آن انتقال باورها و اعتقادات اقوام مختلف ایرانی است.
این هنر ـ صنعت به عنوان یک بخش فرهنگی و اجتماعی در انتقال فرهنگ گذشته به آینده نقش موثری دارد و میتواند در راستای دستیابی به اهداف اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی کمک کننده باشد.
شناسایی 18 هزار نفر از هنرمندان استان قم
مفهوم صنایعدستی در همه کشورها یکسان نیست؛ در کشورهای صنعتی محتوای هنری و ظرافت آن بیشتر دیده شده و کار تخصصی محسوب میشود اما در کشورهای جهان سوم صنایعدستی فراگیر و مردمی بوده و تفاوت آن با کالاهای ساخت ماشین این است که هر کالای دستساز هویتی مستقل برای خود دارد.
مدیریت صنایعدستی قم قدمتی نزدیک به 16 سال داشته و شهرستانهای قم، کهک، قنوات، جعفریه، دستجرد و بخشهای مرکزی سلفچگان، قاهان و گازران را زیر پوشش دارد.
مدیریت صنایعدستی اداره میراث فرهنگی، صنایعدستی و گردشگری استان قم 18 هزار نفر از هنرمندان استان را شناسایی کرده و به منظور ترویج آموزش احیا و توسعه صنایعدستی در 50 آموزشگاه به آموزش علاقهمندان صنایعدستی و صدور گواهی آموزش پس از پایان دوره آموزشی میپردازد.
این مدیریت به علاقهمندان فعال در حوزه صنایعدستی کارت شناسایی و جواز تاسیس ارائه میدهد.
صنایعدستی استان قم نزدیک به 22 رشته داشته که فرش، منبت، معرق چوب و کاشیکاری آن شهرت بیشتری دارد.
نقش نمایشگاه بینالمللی در شناسایی صنایعدستی استان قم
معاون صنایعدستی اداره کل میراث فرهنگی، صنایعدستی و گردشگری استان قم با تاکید بر کیفیت بالای صنایعدستی استان میگوید: حضور و فروش آثار صنایعدستی در عرصههای بینالمللی میتواند علاوه بر انتقال فرهنگ و هنر استان بیش از پیش موجب رونق کسب و کار هنرمندان این آثار شود.
به گفته مهدی نصراصفهانی نمایشگاههای بینالمللی نقش مهمی در شناسایی صنایعدستی استان دارند و فهرست و زمان برگزاری این نمایشگاهها پس از اعلام رسمی از سوی سازمان مرکزی به هنرمندان اطلاعرسانی میشود.
وی ابراز میکند: ارائه هنرهای سنتی و صنایعدستی فاخر استان بهویژه هنرهای مذهبی در سطح بینالمللی میتواند جلوهای از فرهنگ و آداب و رسوم ارزشمند تاریخی استان را به جهانیان معرفی کند.
صنایعدستی چینی
در بازار نامطمئن صنایعدستی حضور کالاهای چینی جای تاسف دارد؛ میتوان گفت این بازار امروزه در تسخیر محصولات چینی است و وفور آن به حدی است که به ورشکستگی تعداد زیادی از هنرمندان این صنعت ـ هنر منجر شده است.
بازارهای سنتی شهرهای مختلف کشور انباشته شده است از کالاهای غیربومی مشابه و فرقی نمیکند اصفهان باشد تبریز یا قم، کالاهایی که به نام صنایعدستی ایران در کشورهایی مانند چین ساخته میشود مانع از فروش کسب و کار هنرمندان این شهرها میشوند.
ایجاد مراکزی برای فروش صنایعدستی در مناطق مختلف به طور عمده میتواند نارسایی در حفظ اصالت ویژگی طرحها و نقوش صنایعدستی را برطرف سازد.
صنایعدستی به اشتغال منجر شده و مشاغل خانگی را رونق بخشیده است همچنین باید توجه داشت که صادرات فرهنگی با توسعه صادرات صنایعدستی انجام میشود.
میتوان با تبلیغات قوی و مناسب سلیقه مردم را به سمت استفاده از کالاهای صنایعدستی سوق داد و غبار از روی این هنر ـ صنعت پاک کرد.
یک فعال صنایع دستی در گفتوگو با تسنیم مطرح کرد
تقدیر از فدراسیون تیراندازی به جهت برگزاری نمایشگاه صنایع دستی در کنار بازیهای آسیایی
سعید ذاکری در گفتوگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، ضمن تقدیر از فدراسیون تیراندازی به علت برپایی نمایشگاه صنایع دستی در کنار مسابقات تیراندازی آسیایی اظهار داشت در این مسابقات 550 تیرانداز خارجی از 18 کشور آسیایی شرکت کرده بودند که که در کنار این مسابقات نمایشگاهی از هنر صنایع دستی کشورمان برپا شد.
وی افزود: این نمایشگاه که برآیندی از اصلات هنر و هنرمند ایرانی را به همراه داشت برای اولین بار در کنار یک مسابقه ورزشی از طرف فدراسیون تیراندازی مورد تقدیر قرار گرفت که امیدواریم فدراسیونهای دیگر هم در این زمینه وارد شوند و در فرهنگسازی جهت توسعه صنایع دستی کشورمان دستبه کار شوند.
این تولیدکننده صنایع دستی با اشاره به استقبال خوب شرکتکنندگان خارجی این مسابقات از نمایشگاه صنایع دستی خاطرنشان کرد: معاونت صنایع دستی نیز در این زمینه همکاری خوبی داشت و بروشورهایی در باره صنایع دستی و هنرهای سنتی کشورمان در اختیار خارجیها به صورت رایگان قرار داد.
وی اضافه کرد: همچنین سازمان میراث فرهنگی هم در اقدامی جالب برای تمامی بازیکنان این مسابقات بلیط رایگان بازدید از کاخ نیاوران را فراهم کرد که این کار بسیار مهم تلقی میشود چرا که در شناسایی میراث فرهنگی کشورمان میتواند راهگشا باشد و افزایش این اقدامات میتواند روزنهای جدید در گسترش گردشگری کشورمان باشد.
انتهای پیام/
طلب یکساله هنرمندان صنایع دستی از اتحادیه سراسری صنایع دستی
به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، یکی از موضوعاتی که در صنایع دستی کشور به شکل کمرنگی به چشم میخورد موضوع حمایت از هنرمندان و در کل، حمایت از تولید محصولات صنایع دستی است که طبق اعتراف نجفی، رئیس سازمان میراث فرهنگی این موضوع صحت دارد و سقف یارانه و وام ارائه شده به هنرمندان صنایع دستی به پایان رسیده است.
از اینکه این وامها به چه افرادی اختصاص یافته است و اینکه آیا همه این بودجه در راه تولید صنایع دستی خرج شده است گذر میکنیم اما وضعیت در صنایع دستی به گونهای است که واقعاً به این ضربالمثل میرسیم که«هر دم از این باغ بری میرسد».
ماجرا این است که اتحادیه سراسری صنایع دستی محصولات هنرمندان صنایع دستی را میخرد و آن را به ارگانها یا سازمانهای دیگر میفروشد اما وقتی هنگام تسویه حساب با این هنرمندان میشود اعلام میکند که پول ندارد و وعده میدهد که یک هفته، یک ماه، چندماه و حتی برخی هنرمندان وجود دارند که یکسال است که پول خود را نگرفتهاند و وقتی مراجعه میکنند دوباره و چندباره با وعده مواجه میشوند.
*یکسال است با وعدم مواجه هستم/بیش از 8 میلیون طلبکارم
مهرپرور، یک تولیدکننده صنایع دستی در این زمینه میگوید: یک سال است که 8 میلیون و 270 هزار تومان از اتحادیه سراسری صنایع دستی طلبکاریم و البته قرارداد رسمی هم در این زمینه وجود داشته است که طبق آن باید آبانماه سال گذشته که کار را تمام و تحویل اتحادیه دادیم هزینه آن را میپرداختند اما هر وقت مراجعه میکردیم آنها اعلام میکردند که تا یک ماه دیگر تسویه میکنند و این در حالی است که که این وعدهها تا به حال یکساله شدهاند.
وی میافزاید: نکته جالب اینجاست که اتحادیه سراسری صنایع دستی محصولات تولیدی مرا به ارگانهای دولتی فروخته و پول آنها را هم گرفته است اما پول مرا نمیدهند، به نظر میرسد بیشترین طلب را در بین هنرمندان صنایع دستی من دارم.
این تولیدکننده صنایع دستی اضافه میکند:فقط من نیستم، چندین تولیدکننده صنایع دستی هم هستند که بیش از یک میلیون از اتحادیه طلبکارند اما اتحادیه پول آن ها را نمیدهد.
مهرپرور خاطرنشان میکند: چطور میشود که اتحادیه سراسری این پول را که حق هنرمندان است برنمیگرداند، معاونت صنایع دستی باید دراین زمینه پیشقدم شود.
*اتحادیه برای پرداخت طلب 10 میلیونیام امروز فردا میکند
ساعی نیز از دیگر تولیدکنندههای صنایع دستی که اتحادیه سراسری صنایع دستی، در این زمینه اظهار میکند: اردیبهشت سال گذشته بود که برای مجمع کشورهای اسلامی چند از محصولاتم را خریدیند و از همه آن مبلغ 10 میلیون تومان مانده است.
وی میافزاید: یک سال است که برای بازگرداندن پول محصولاتی که از من خریدند امروز و فردا میکنند و یکماهیکماه آن را عقب میاندازند و میگویند پول نمایشگاه برگشت نداده است.
ساعی یادآور میشود: در این شرایط با سختی کار خود را میگذرانیم لذا دیگر وقت نمیکنم به اتحادیه بروم و پیگیری کنم. امیدواریم مسئولان امر در این زمینه هنرمندان را یاری دهند.
*محصولات هنرمندان را به ارگانها فروختهاند اما پول آنها را ندادهاند
شهرام امیری از دیگر تولیدکنندههای صنایع دستی نیز در این زمینه یادآور میشود: الان یک سال است که طلب دارم البته خیلیها طلب دارند.چرا اسم آن اتحادیه سراسری است؟ چند تعاونی زیرمجموعه آن هستند و اگر تعاونی زیرمجموعه دارد چرا از کارگاههای محصولات صنایع دستی کار میگیرد؟
وی میافزاید: به بانکها و ادارهها کار هنرمندان صنایع دستی را فروختهاند اما به من گفتند که آخر ماه فروردین تسویه میکنند آن موقع رفتم گفتند آخر برج اردیبهشت، همان موقع رفتم باز هم گفتند بعداً، من شش تصویر حضرت امام و حضرت آقای خامنهای زدم الان حدود بیش از 3 میلیون طلب دارم.
امیری تصریح میکند: الان این اتحادیه به یک نفر حدود 15 میلیون تومان، به یک نفر 10 میلیون تومان و خلاصه به چندین نفر از هنرمندان صنایع دستی بدهکار است اما این طلب را پرداخت نمیکنند.
وی اضافه میکند: یکی از موارد دیگری که باید درنظر داشت این است که اتحادیهها خودشان نباید کار اقتصادی بکنند اما شاهدیم که این اتفاق میافتد.
یکی از مسئولان معاونت صنایع دستی نیز ضمن تایید این خبر اعلام کرد که برخی از این هنرمندان از این موضوع شکایت کردند.
انتهای پیام/
گشایش در پرداخت وام به هنرمندان صنایع دستی تا دو ماه آینده/ حل مشکل ۱۵۰۰ کارمند مازاد میراث فرهنگی
به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزار تسنیم، محمدعلی نجفی شب گذشته در برنامه پایش که از شبکه اول سیما پخش میشد در پاسخ به این سوال که آیا گردشگری در کشور یک بخش فانتزی و شیک است و چرا هیچ وقت به صورت یک موضوع جدی مد نظر نبوده اظهار داشت: در ابتدای انقلاب شعار اقتصاد بدون نفت دادیم اما گامهای جدی در این زمینه را برنداشتیم که گردشگری یکی از این گامها بود و بیتفاوت از آن گذشتیم.
وی با بیان اینکه گردشگری فقط یک بهانه اقتصادی نیست که مقوله فرهنگی در جهت تفاهم و صلح بین ملتها هم محسوب میشود تصریح کرد: متاسفانه از این موضوع غفلت کردیم در حالی که مقوله فرهنگی از نظر تاریخی و فرهنگی در کشور ما مورد تاکید بود متاسفانه توجهات به گردشگری کم بود اما اکنون نشانههایی از این ایجاد توجهات دیده میشود.
نجفی تصریح کرد: رئیس جمهور تاکید کرده برای افزایش توسعه اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی به گردشگری دل بسته است و الان گردشگر به عنوان مهمان عزیز ما محسوب میشود که جریان گردش مالی را در کشور رونق میبخشد. لذا باید فرهنگسازی و آموزش را در دستور کار خود قرار دهیم.
وی یادآور شد: ترکیه سال قبل 29 میلیون گردشگر خارجی داشت آنها با آموزش شروع کردند و از اولین حلقه زنجیره پذیرایی از گردشگر که از فرودگاه در بدو ورود گردشگر آغاز و در نهایت به فرودگاه ختم میشود این کار آموزش را پیگیری کردند و در نظرن گرفتند که این زنجیرهای هر حلقهای بد عمل کند کل جریان گردشگری از بین میرود.
* گردشگری بدون هزینه اولیه رونق نمییابد/ بانکها به کمک بخش خصوصی بیایند.
رئیس سازمان میراث فرهنگی در پاسخ به این سوال که سالها مدیریت سازمان برنامه و بودجه و معاونت نظارت و راهبردی رئیس جمهوری به حوزه گردشگری به طور جدی نگاه نمیکرد آیا این اتفاق افتاده است، یادآور شد: آنچه در بودجه امسال دیده میشود اصلا اینگونه نیست اما امیدواریم از حالا این جدیت ایجاد شود چرا که گردشگری بدون هزینه اولیه رونق نمییابد و نمیتوان انتظار داشت از بخش خصوصی که این وظیفه را برعهده بگیرد.
وی ادامه داد: باید برند گردشگری ملی داشته باشیم و امنیت موجود در کشورمان را تبلیغ کنیم در حالی که شاهدیم نه تنها این تبلیغات نیست بلکه خلاف آن هم در برخی کشورها تبلیغ شده است. لذا دولت باید سرمایهگذاری وسیعتری در این زمینه انجام دهد و بانکها هم در کمک به بخش خصوصی اقدام کنند.
نجفی تصریح کرد: نباید انتظار داشته باشیم صددرصد منابع مالی را بخش خصوصی بیاورد. و لذا باید بانکها در این زمینه کمک کنند و تعامل دولت و بخش خصوصی موجبات رونق گردشگری را فراهم کند.
* آمارهای گردشگری اشکالات اساسی دارد/ در آمار ورود گردشگر سال گذشته شک و شبهه وجود دارد
وی در پاسخ به این سوال که آیا شما آمارهای موجود در گردشگری را واقعی میدانید یا خیر، یادآور شد: آمارهای ما اشکالات زیاد و اساسی دارد در دنیا تعاریف استانداری در این زمینه وجود دارد مثلا حسابهای اقماری گردشگری. اما متاسفانه شاهدیم به عنوان مثال کسی که از اصفهان تا تهران مسافرت میکند و باید از 10 شهر بگذرد این گذشتن از هر شهر سفر به حساب میآید در حالی که منطقی نیست.
نجفی تصریح کرد: از دو گروه خواهش کردیم که دو پروپزال به ما ارائه دهند تا بتوانیم آمار دقیقی از گردشگر داخلی و خارجی داشته باشیم. میگویند سال قبل 4 میلیون گردشگر خارجی وارد کشور شده است که به نظرم شک و شبهه در این آمارها وجود دارد.
* مصوبه دولت در سال 86 برای افزایش سرویسهای بهداشتی به خوبی اجرایی نشد
رئیس سازمان میراث فرهنگی همچنین در پاسخ به این سوال که بالاخره موضوع سرویس بهداشتی در گردشگری کی حل میشود، یادآور شد: مصوبهای در سال 86 در دولت وجود داشت که مصوبه خوبی بود ولی در اجرا ناموفق بود. البته مقداری هم در این زمینه سرویس بهداشتی ساخته شد ولی متولی، تحویلگیرنده و اداره کننده آن معلوم نشد.
وی تصریح کرد: ما در زمینه سرویس بهداشتی دو مشکل داریم یکی اینکه تعداد آنها کم است و دوم اینکه سرویس بهداشتی فرنگی وجود ندارد. که بااین وجود گردشگران خارجی دچار مشکل میشوند.
* 1500 کارمند سازمان میراث فرهنگی مازاد هستند/ شرمنده افرادی هستم که حقوق نگرفتند
نجفی همچنین در پاسخ به برخی از پیامهای مردمی مبنی بر اینکه گفته میشود چندین نفر از کارکنان شما در سراسر کشور چند ماه است که حقوق نگرفتهاند خاطرنشان کرد: متاسفانه براساس آمارها 1500 نفر از 5000 کارمند این سازمان مازاد هستند و برایشان پست سازمانی نداریم و این مشکل بیشتر مربوط به استخدامهای قراردادی است. 60 درصد آنها قراردادی هستند. البته ما بنا نداریم کسی را از سازمان بیرون کنیم.
وی اضافه کرد: متاسفانه گروه این افراد کم است و با توجه به اینکه این افراد نسبت به کارمندان رسمی که تا 175 ساعت میتوانند اضافهکاری داشته باشند تنها میتوانند 49 ساعت اضافهکاری بگیرند. لذا با این مشکلات مواجه هستند. این پرداخت حقوق معضلی است که وجود دارد و من شرمنده آنها هستم.
نجفی ادامه داد: خیلی امیدوارم در بودجه آینده این مشکل حل شود. البته برنامهای داریم که میخواهیم برخی از آنها را رسمی کنیم و اینکه میگویند برخی از یگانهای حفاظت در برخی استانها حقوقی دریافت نکردند درست است چرا که ما مشکل بودجه استانی داریم و به اندازه کافی این بودجهها پیشبینی شده است لذا امیدواریم در عرض یک تا دو ماه آینده این مشکل حل شود.
* باید بودجه عمرانی را بالا ببریم/ بخش خصوصی میتواند در احیای اماکن تاریخی تاثیرگذار باشد
رئیس سازمان میراث فرهنگی در پاسخ به این سوال که برخی از مالکان اماکن تاریخی متاسفانه به مشکلاتی برخوردند چرا که نه میتوانند خانه را بفروشند و نه اجازه ساخت و ساز صددرصدی به آنها داده میشود، تصریح کرد: در همه کشور اماکن تاریخی و فرهنگی وجود دارد و مالکان این اماکن میتوانند ساخت و ساز داشته باشند اما باید زیر نظر سازمان میراث فرهنگی این ساخت و ساز انجام شود. چرا که ارزش تاریخی این اماکن متعلق به عموم جامعه است.
وی اضافه کرد: این مشکلات بیشتر زمانی خود را نشان میدهد که مالکان اصرار دارند کل اماکن خود را به سازمان بفروشند. سازمان بودجه کافی ندارد که با مشکل مواجه میشویم. تنها راه نجات این موضوع این است که بودجه عمرانی را بالا ببریم و ساخت و سازها را در چارچوب میراث فرهنگی توسعه دهیم. و البته دیگران را هم تشویق کنیم.
نجفی اضافه کرد: اعلام میکنم از بخش خصوصی که در این ساخت و ساز و مرمت شرکت کنند استقبال میکنیم و حتی دستشان را هم میبوسیم آنها میتوانند به صندوقهای احیای ساختمانهای تاریخی مراجعه کنند ما ساختمانهای مورد نظر را به آنها معرفی میکنیم.
* شدیدا موافق اداره هیئت امنایی موزهها هستم/ باید عقبه اجتماعی برای حفظ اشیاء و اماکن تاریخی را فعال کنیم
رئیس سازمان میراث فرهنگی در پاسخ به این سوال که آثار باستانی و اشیای تاریخی زیادی در کشور وجود دارند که باید مورد حفاظت، مرمت و حتی بهرهوری قرار گیرند اما آیا سازمان میراث فرهنگی به تنهایی میتواند برای این همه اشیا این سه حوزه را انجام دهد اظهار داشت: این غیرممکن است هیچ جای دنیا اینگونه نیست. حرف ما در این موضوع این است که باید در اماکن تاریخی زندگی جاری شود و با این حالت است که این اماکن حفظ خواهد شد. لذا باید در این جهت حرکت کنیم و از طرفی باید گروههای طرفدار میراث فرهنگی را فعال کنیم تا برای حفظ این اشیا و اماکن یک نوع عقبه اجتماعی ایجاد شود.
وی اضافه کرد: از طرف دیگر قانون داریم که باید موزهها را هیات امنایی کنیم اما این قانون اجرا نشده است من شدیدا موافق این موضوع هستم ولی باید آدمهای فرهنگی و فرهیخته عضو هیئت امنای این موزهها شوند.
* صنایع دستی باید با نیازهای روز جامعه پیش برود/ تا دو ماه آینده موضوع وام صنایع دستی حل میشود
رئیس سازمان میراث فرهنگی در پاسخ به این سوال که متاسفانه نگاه جدی به صنایع دستی نشده است و سوال اینجاست که ما صنایع دستی را به عنوان کسب و کار صنعت نگاه میکنیم یا هنر اظهار داشت: صنایع دستی بخشی از صنایع فرهنگی است اما اینکه آیا این بخش مربوط به فرهنگ است یا صنعت به نظرم اینگونه است که حلقه واسط بین این و محسوب میشود و از طرفی بخشی از هویت تاریخی ما در آن است. اما باید کاری بکنیم که کیفیت صنایع دستی افزایش یابد و البته با نیازهای امروز جامعه هم همسان شود. تا کی قلمدان درست کنیم که مورد نیاز مردم نیست.
وی افزود: از طرفی باید در بخش توسعه بازرگانی در صنایع دستی بسیار فعالیت کنیم و آن را توسعه دهیم. باید در نظر داشت که صنایع دستی ضعیفترین حلقه صنعت نیست بلکه باید برعکس باشد. همچنین باید طرح تجاری درستی هم در این زمینه ایجاد شود.
نجفی همچنین در پاسخ به این پرسش که یکی از مشکلات هنرمندان صنایع دستی بیمه و پرداخت وام به آنهاست گفت: در خصوص وام آنها درست میگویند متاسفانه سقف تسهیلات در صنایع دستی توسط پر شده است همچنین ما باید یارانهای به آنها پرداخت میکردیم که بودجه آن هم تمام شد البته دولت مصوبهای دارد که گردشگری و صنایع دستی جزء بخش صنعت محسوب شود که با این وجود میتوان از تسهیلات این بخش استفاده کرد لذا امیداریم تا دو ماه آینده گشایشی در این زمینه ایجاد شود.
وی همچنین در پاسخ به این سوال که چرا کالاهای چینی بازار صنایع دستی را اشغال کرده است گفت: متاسفانه هیچ جای دنیا بازار داخلی را در اختیار رقیب قرار نمیدهند این اشکال درست است و باید صنایع دستی خود را عرضه کنیم و از طرفی ضوابط گمرکی اعمال کنیم، نمیشود افرادی به صورت تجاری صنایع دستی چینی وارد کنند و در بازار صنایع دستی بفروشند. این موضوع سلیقه مردم را هم تغییر میدهد.
ادامه دارد...
انتهای پیام/
نمیتوانم بیمه شوم چون سازمان فنی و حرفهای کارشناس رشتهام را ندارد
سعید نمازی در گفتوگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، با بیان اینکه موضوع بیمهایشدن هنرمندان صنایع دستی یکی از موضوعات مهم هنرمندان است اظهار داشت: زمینه کاری من ترمهبافی است و کارت صنایع دستیام هم با همین تخصص است اما نمیتوانم بیمه شوم چون مراحل بیمهایشدن به این نحو است که سازمان بیمه یک معرفینامه از سازمان فنی و حرفهای میخواهد که ما صنعتگر هستیم و کار انجام میدهیم و کارگاه داریم، از ما امتحان میگیرند و اگر قبول شویم به بیمه معرفی میکنند.
وی با بیان اینکه این کار به نوعی توهین به صنعتگران صنایع دستی است و ما را زیر سوال بردند یعنی شما هنرمند نیستید در حالی که ما کارگاه داریم و چندسال است که کار میکنیم تصریح کرد: توهین بعدی این است که آنها گفتند برای بیمهایشدن باید رشته کاریام را تغییر دهم، و از این بالاتر اینکه معاونت صنایع دستی هم موافق این موضوع است و معاونت صنایع دستی به من اعلام کرد که باید رشتهای را انتخاب کنی که فنی و حرفهای داشته باشد.
این هنرمند و فعال صنایع دستی خاطرنشان کرد: جای سوال دارد که آنها به جای اینکه اشتباه خود را بپذیرند و کارشناس صنایع دستی بیاورند مرا مجبور میزنند رشتهام را عوض کنم، این ظلم است.جالب است که سازمان فنی و حرفهای از هنرمندان صنایع دستی آزمون میگیرد که مشخص کند آیا ما هنرمند هستیم یا خیر.
نمازی ادامه داد: سوال من این است که پس معاونت صنایع دستی این وسط چه کاره است؟ ما این همه دوره گذراندیم و کارگاه داریم اما متأسفانه میبینیم معاونت صنایع دستی هم پشت سازمان فنی و حرفهای است.
وی اضافه کرد: قانون برای بیمه شدن میگوید اگر هنرمند صنایع دستی باشید و بخواهید بیمه شوید، باید آزمونی در فنی و حرفهای بدهید و این سازمان شما را تایید و به بیمه معرفی کند تا بتوانید بیمه شوید و تا فنی و حرفهای این معرفینامه را ندهد نمیتوانید بیمه شوید.
انتهای پیام/
امیر عبدوس در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان این مطلب افزود: بعد از ظهر روز گذشته (یکشنبه ۱۳۹۲/۶/۳۱) به دنبال ارائه گزارشی به اداره حفاظت محیط زیست شهرستان رودبار، مبنی بر شکار یک قلاده پلنگ در منطقه ییلاقی آسمانسر از توابع جیرنده رودبار، نیروهای یگان محیط زیست در منطقه حاضر و پس از بازرسی از یک منزل شخصی، پوست پلنگ شکار شده را در انبار منزل مذکور کشف کردند.
به گفته وی، متخلف به محض مشاهده مامورین محیط زیست اقدام به فرار کرد که پس از مدتی توسط مامورین نیروی انتظامی منطقه عمارلو دستگیر و هم اکنون در حال بازجویی است.
عبدوس اظهار داشت: هنوز گزارش بازجویی و چگونگی کشتار این پلنگ به اداره کل حفاظت محیط زیست گیلان واصل نشده و کارشناسان در حال بررسی جزئیات حادثه هستند.
مدیر کل محیط زیست گیلان ضمن ابراز تاسف عمیق نسبت به این فاجعه زیست محیطی تصریح کرد: در حال تشکیل پرونده جهت معرفی متخلف به دستگاه قضائی هستیم.
کد خبر: 92062515433دوشنبه ۲۵ شهریور ۱۳۹۲ - ۰۰:۱۲بهجای فرش ماشینی از این اثر دارای «مهر اصالت» استفاده کنید سرویس : فرهنگي و هنري - ميراث و صنايع دستي
یک هنرمند رشتهی نمدمالی که با تلفیق نمد با چرم و جاجیم موفق به دریافت «مهر اصالت یونسکو» شده، معتقد است که اگر به آثارش بها داده شود، آنها میتوانند جای فرش ماشینی را بگیرند.
به گزارش خبرنگار سرویس صنایع دستی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در خیابانهای مرکزی شهر تهران، خانهی کوچک هنرمندی قرار دارد که دورتادور فضای داخلی آن را تکههای چرم و نمد پوشانده است. خانهای که علاوه بر محل زندگی، کارگاه «شاهرخ پوری» هم هست؛ هنرمندی که انباری خانهاش پر از زیراندازهای نمدی است که با نقش و نگارهای مختلف طراحی شدهاند. شاهرخ پوری دربارهی اینکه چرا محصولاتش را در خانه تولید میکند، گفت: کارگاهی ندارم و اگر بخواهم کارگاه اجاره کنم، مجبورم محل آن را بیرون از شهر تهران انتخاب کنم، چون هزینهی اجارهی کارگاه در شهر بسیار گران است. از سوی دیگر، تولید محصولات در خارج از شهر برای من ممکن نیست، چون حمل و نقل آنها دشوار است.
این هنرمند صنایع دستی ادامه داد: برای گرفتن نیرو با مشکل مواجه شدم، چون بیشتر افراد، به کار با نمد علاقه نداشتند و میگفتند بوی گوسفند آزاردهنده است. البته بعد از جستوجوی بسیار توانستم برای همکاری در تولید محصولاتم از چهار زن کمک بگیرم، آنها وظیفهی دوخت و دوز جاجیم و چرم روی نمد را برعهده دارند. آنها کار دوخت و دوز را در خانهی خود انجام میدهند و محصول نهایی را به ما تحویل میدهند.
او دربارهی مواد اولیهی مورد نیاز برای تولید آثارش، توضیح داد: محصولات ما از ترکیب نمد، جاجیم و چرم تولید میشوند، نمد براثر مالش پشم گوسفند و ترکیب آن با زردهی تخم مرغ یا آب و صابون تولید میشود. ما نمد را از کارگاه نمدمالی تهیه میکنیم، چرم را هم بهشکل مستقیم از تبریز میخریم. در گذشته که قیمت چرم کم بود، آن را بهصورت عمده میخریدیم، ولی حالا خرید آن بهعلت گرانی، تکهتکه انجام میشود.
وی با بیان اینکه پس از گرفتن «مهر اصالت یونسکو» هیچ تغییری در شرایط تولید آثار من ایجاد نشد، گفت: ابتدا به ما وعده داده شد که مهر اصالت یونسکو طی مراسمی در جزیرهی قشم به ما اهدا خواهد شد. قرار بود هزینهی رفتوآمد و اقامت در هتل نیز برعهدهی ما نباشد، ولی شرایط تغییر کرد و به ما گفتند که باید هزینهی رفتوآمد و اقامت را خودمان پرداخت کنیم. ما هم بهخاطر زیاد بودن هزینهها، موفق به حضور در مراسم نشدیم. فقط برای دریافت مهر اصالت یونسکو به من یک کارت هدیهی 300هزار تومانی دادند.
پوری با بیان اینکه هنرمندان صنایع دستی، قشر ضعیف جامعهی تولیدکنندگان هستند، اظهار کرد: برخی با نام هنرمندان صنایع دستی پز میدهند و میگویند صنایع دستی هویت ملی است و ما بیشترین تعداد مهر اصالت را گرفتهایم، در حالی که این بهخاطر زحمات هنرمندان بوده و نشان میدهد که صنایع دستی ایران بهترین است، بنابراین باید از آن حمایت شود.
او بیان کرد: هنرمندان صنایع دستی، رشتههای منسوخشده را زنده و تولید میکنند. بنابراین باید مورد حمایت قرار گیرند تا رشتههای منسوخشده همچنان احیا شوند و نجات یابند. در حال حاضر، تنها حمایت انجامشده از ما در قالب بیمه و برگزاری نمایشگاههای رایگان بوده است.
این هنرمند صنایع دستی ادامه داد: با حرفهایی که دربارهی خصوصیسازی صنایع دستی مطرح شده، هراس از دست دادن همین حمایتها را هم داریم، چون بیشتر فروش ما در نمایشگاههای دولتی است.
پوری افزود: برای صنایع دستی شهرکهایی ساختند که اکنون افرادی بهجز تولیدکنندگان صنایع دستی در آن مشغول به کارند. شهرک صنایع دستی دماوند توسط مرغداریها، دلالان و صنایع دیگر اداره میشود. این سوءاستفاده از صنایع دستی است.
او با اشاره به اینکه تا کنون در نمایشگاههای خارجی شرکت نکرده است، گفت: حضور در نمایشگاههای خارجی، اغلب به دلالها میرسد. سال گذشته، به من گفته شد، باید پنج تا هفتمیلیون تومان پرداخت کنم تا بتوانم در نمایشگاه ایتالیا شرکت کنم، ولی چون به اندازهی کافی پول نداشتم، نتوانستم در آن نمایشگاه شرکت کنم.
وی دربارهی نحوهی ورودش به رشتهی نمدمالی، توضیح داد: در گذشته، من در حوزهی صنایع دستی کارهای تلفیقی انجام میدادم، مثلا آهن را با چوب ترکیب میکردم. بعد رشتهی نمدمالی به نظرم جالب آمد و تصمیم گرفتم که راههای ورود به آن را پیدا کنم. ابتدا از نمدمالها، نمد میخریدم و آنها را میفروختم؛ ولی بعد به فکرم رسید که کاری نو انجام دهم. شنیدم که در سمنان نمدمالی انجام میشود، به آنجا رفتم و با دو پیرمرد آشنا شدم که نمدمالی میکردند، ولی بهخاطر طاقتفرسا و کمسود بودن این حرفه، میخواستند آن را رها کنند. من این رشته را از آنها آموختم و اکنون نیز با آنها همکاری میکنم و آنها نمدهای آثار ما را تولید میکنند.
پوری دربارهی شکلگیری ایدهی ترکیب چرم با نمد، اظهار کرد: یکبار یک تکه چرم از دستم روی نمد افتاد و به نظرم آمد که ترکیب بسیار زیبایی است، شروع به دوختن آن کردم. همان زمان، کسی آمد و خواست که آن را به او بفروشم، من هم آن را فروختم و سفارشهای دیگری گرفتم. با ادامهی این کار متوجه ترکیب زیبای جاجیم و نمد شدم و محصولات بهشکل امروزی درآمدند.
او همچنین دربارهی استقبال مردم از محصولاتش، گفت: آثار ما مورد استقبال مردم قرار میگیرند. هنر، مورد علاقهی مردم ایران است، چون هنر در ایران عقبهی تاریخی دارد. مردم ما، هنردوست و هنرشناسند، ولی همیشه پول کافی برای خریدن صنایع دستی ندارند. کارمندی که در ماه 700هزار تومان حقوق میگیرد، فقط میتواند آن را برای هزینهی زندگیاش صرف کند.
این هنرمند در پاسخ به این پرسش که آیا فروش محصولات صنایع دستی، هزینههای زندگیاش را تأمین میکند؟ توضیح داد: گرچه حقوق ثابتی نداریم، ولی زندگی ما با فروش این محصولات میگذرد، گاهی هم ضرر میدهیم. با این همه، این کار را ادامه میدهم، چون به آن عشق میورزم و به من شوق زندگی میدهد، کار هنری آرامشبخش است و من با تهیهی این آثار، احساس آرامش میکنم.
انتهای پیام
|
کد خبر: 92062314236شنبه ۲۳ شهریور ۱۳۹۲ - ۱۱:۳۵چگونه پاپوشهای قدیمی، مورد علاقه دختران امروزی شد؟ سرویس : فرهنگي و هنري - ميراث و صنايع دستي
شمایل کفشهای چرمی منقشی که این روزها مورد علاقهی دختران جوان است، ما را به یاد چاروقهایی میاندازد که زمانی پاپوش مردم بومی در برخی مناطق بود؛ اما چگونه طرح آن چاروقها به شمایل کفشهای چرمی امروزی تبدیل شد؟
به گزارش خبرنگار سرویس میراث فرهنگی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در انتهای خیابان چهاردیواری در تهران، کارگاهی قرار دارد که در آن، دو دختر جوان کیف و کفش چرمی تولید میکنند. کیف و کفشی که میگویند ایدهی تولید آن را از ترکیب چاروقهای زنجانی و کفشهای مدرن امروزی گرفتهاند.
کارگاهی که این دو خواهر آن را مدیریت میکنند و گرداگرد آن را با کیفهای چرمی منقش به بتهجقه پوشاندهاند، محل کار زنانی است که ضمن دوختن کیفها، طرح بتهجقه روی آثار داغ میزنند.
یکی از این دو خواهر در سال 2010 برای یک کفش چرمی و دیگری در سال 2012 برای یک کیف پول چرمی موفق به دریافت مهر اصالت یونسکو شدند و به این ترتیب، کیفیت کار خود ثابت کردند و آثار خود را به تولید انبوه رساندند.
برای دیدن نحوهی کار آنها و آثاری که تولید میکنند، به کارگاهشان رفتیم و با این دو خواهر، مینا و نیلوفر جوان، آشنا شدیم و سخنان آنها را دربارهی ایدهی تولید آثار و همچنین شکایتشان از خصوصی سازی صنایعدستی شنیدیم.
ابتدا، مینا جوان با بیان اینکه کارگاهی که در آن کیف و کفش چرمی تولید میکنند، بخش امور بانوان شهرداری در اختیارشان قرار داده است، به خبرنگار ایسنا گفت: در ازای کارگاهی که در اختیار گرفتیم، کارمندانی به ما معرفی میشوند که بیشتر آنها زنان سرپرست خانوار هستند و وظیفهی کارآموزیشان برعهدهی ما است. آنها پس از اینکه در کارشان مهارت لازم را پیدا کنند، در کارگاهها مشغول به کار میشوند.
او دربارهی بخش امور بانوان شهرداری، توضیح داد: این بخش در سطح شهر، کارگاههایی دارد که آنها را در اختیار بهرهبرداران قرار میدهد. این بهرهبرداران فقط در حوزهی صنایع دستی مشغول به کار نیستند، چنانچه گاهی، افرادی که به خیاطی یا سبزی خردکنی نیز مشغول هستند، از کارگاههای شهرداری استفاده میکنند.
مینا جوان در ادامه اظهار کرد: پس از گرفتن مهر اصالت یونسکو، به ما وعده داده شد که به عضویت کانون نخبگان درمیآییم و از ما فرمی گرفتند که از طریق آن، اطلاعات تیراژ و قیمت محصولات تولیدی خود را اعلام کردیم تا ارزیابی شود و مورد حمایت یونسکو قرار بگیریم و آثار ما در سراسر دنیا پخش شود؛ ولی این وعدهها محقق نشدند و برای دریافت مهر اصالت یونسکو، فقط به ما یک کارت هدیه داده شد!
او در پاسخ به این پرسش که تهیهی کیف و کفش چرمی را چگونه آموخته است؟ توضیح داد: خیاطی، مهارتی بود که آن را از مادرم یاد گرفتم؛ ولی تهیهی کیف و کفش را بهشکل تجربی آموختیم. وقتی تصمیم به تولید کیف و کفش چرم گرفتیم، به بازار چرم رفتیم و به این فکر میکردیم که چطور میتوانیم از چرم، کیف و کفش تولید کنیم. از همان ابتدا، الگوهای متفاوتی در نظر داشتیم که این الگوها با مرور زمان تغییر کردند و بهشکل امروزی درآمدند.
در ادامه، نیلوفر جوان با بیان اینکه پیش از تولید کیف و کفش چرمی، او و خواهرش به فعالیتهای هنری مشغول بودند، گفت: پیش از اینکه به تولید کیف و کفش مشغول شویم، لوازم صنایع دستی را تولید میکردیم؛ من در کار فرش بافت و سفالسازی بودم و خواهرم به نقاشی کشیدن مشغول بود. از میان همهی آنها، تولید کیف و کفش چرمی به نتیجه رسید. اکنون محصولات چرمی که در کارگاه تولید میکنیم، در ایران پخش میشود و تا حدودی شناخته شده و برایمان منبع درآمد است.
در ادامه، مینا جوان دربارهی محل توزیع اجناسشان، توضیح داد: محصولات ما در برخی فروشگاههای صنایع دستی در تهران و در شهر کتابها توزیع میشود. شهر کتابهایی که در سطح شهر پراکندهاند، اجناس خارجی نمیفروشند، به توزیع اقلام ایرانی میپردازند و و از این طریق، از تولیدکنندگان ایرانی حمایت میکنند و این موضوع به نفع تولیدکنندگان داخلی است.
او دربارهی حمایتهای انجامشده از سوی سازمان میراث فرهنگی، اظهار کرد: فعالیتهای خود را در سال 82 آغاز کردیم، آن زمان صنایع دستی از سوی این سازمان حمایت میشد؛ ولی در صورت خصوصیسازی صنایع دستی، مشکلات بسیاری برای هنرمندان ایجاد میشود.
جوان با تأکید بر اینکه با خصوصیسازی صنایع دستی مخالف است، ادامه داد: اگر خصوصیسازی انجام شود، کسانی که مثل ما شروع به تولید آثار صنایع دستی کردهاند، نمیتوانند پیشرفت کنند، چراکه نمایشگاهها و گرفتن پروانهی تولید پولی میشود و خیلی از حمایتهای میراث فرهنگی از هنرمندان سلب میشود، در نتیجه، هنرمندان امکان رشد پیدا نمیکنند.
او دربارهی حمایتهایی که سازمان میراث فرهنگی و گردشگری از آنها کرده است، توضیح داد: مالیاتی پرداخت نمیکنیم، در هزینهی برق، آب و گاز نیز تخفیف میگیریم. افرادی که در این حوزه مشغول هستند، با حق بیمهای اندک، بیمه میشوند و برای کارفرما نیز این امکان فراهم میشود که پنج نفر از کارکنانش را با تخفیف، بیمه کند. ضمن اینکه افرادی که از ابزارآلات صنعتی استفاده میکنند، برای تهیهی ابزارآلات مورد نیازشان تخفیف میگیرند.
وی افزود: این حمایتها بود که موجب شد ما جرأت داشیم در سن کم شروع به تولید کنیم.
نیلوفر جوان با اشاره به اینکه حمایت از صنایع دستی برای کشور مفید است، اظهار کرد: تقویت تولیدات داخلی باعث میشود از واردات برخی کالاها جلوگیری شود. ضمن اینکه کمک به پاگرفتن صنایع دستی در حفظ فرهنگ یک کشور موثر است. اگر حمایتها برداشته شود، بیشتر تولیدکنندگان صنایع دستی نمیتوانند به فعالیت خود ادامه دهند، ضمن اینکه صنایع دستی یک سرمایهی ملی است و بهخاطر تحریمهایی که علیه کشور اعمال میشود، باید به تولیدات داخلی توجه کنیم.
در ادامه، مینا جوان با بیان اینکه امکان شرکت در نمایشگاههای خارجی برای آنها وجود ندارد، توضیح داد: در هشت سال گذشته، هر وقت که صحبت شرکت در نمایشگاههای خارجی پیش آمده، بحث کمبود بودجه مطرح شده است. از طریق افرادی که پیش از ما وارد این حوزه شدهاند، اطلاع داریم که بودجهی مناسبی برای آنها با هدف شرکت در نمایشگاههای خارجی مانند نمایشگاههای ایتالیا و فرانسه در نظر گرفته شده بود که بازدهی مناسبی برای آنها داشت.
او دربارهی شکلگیری ایدهی تولید کفشهای سنتی، بیان کرد: دورهای به تحقیق دربارهی پاپوشهای سنتی پرداختیم و متوجه شدیم که قدیمیترین پاپوشی که در کشور وجود دارد، پاپوش «مرد نمکی» است که در زنجان نگهداری میشود. ایدهی اولیهی طراحی این کفشها، از آن پاپوش گرفته شد. بعدها با ترکیب شکل چموشهای ماسوله، چاروقهای زنجان و طرح کفشهای مدرن، با برطرف کردن بخشی از نقصها که باعث میشد پا راحت نباشد، کفشهای خود را طراحی کردیم.
این هنرمند ادامه داد: تلاش کردیم شمایل کفشهای ما، طبق کفشهای تولیدشدهی سنتی باشد، نقصهای آن را برطرف و آن را شبیه به کفشهای امروزی طراحی کنیم.
مینا جوان دربارهی امکان کپیبرداری از آثارشان، توضیح داد: در ابتدای کار، کارگاه نداشتیم و طرحهایمان را به کارگاههایی میدادیم تا تولید کنند، وقتی کارگاه گرفتیم، متوجه شدیم کسانی که از آنها کمک میگرفتیم، کارهایمان را کپی کردهاند؛ ولی چون تیراژ کار ما بالا و قیمت محصولات ما پایین است، از نظر مبلغی، کسی نمیتواند با ما رقابت کند.
نیلوفر جوان در اینباره اضافه کرد: وقتی اشخاصی اقدام به کپیبرداری اثری میکنند، قادر نیستند کار را با کیفیت کپی کنند. بنابراین محصول تولیدشده بهشکل کاریکاتور کار اصلی درمیآید. در نتیجه، کار ما در مقایسه با کار کپیشده بیشتر به چشم میآید.
در ادامه، مینا جوان دربارهی نحوهی قیمتگذاری اجناسشان، توضیح داد: قیمتگذاری اجناس براساس تیراژ خریدار است، ولی در کل، بعد از تولید یک اثر، به قیمت تمامشده، 20 درصد اضافه میشود. توزیعکنندگان نیز هنگام فروش، مبلغی را به قیمت اجناس اضافه میکنند که گاهی این مبلغ زیاد است. در موردی متوجه شدیم که محصولی که 40هزار تومان فاکتور کرده بودیم، 100هزار تومان فروخته شده است.
نیلوفر جوان نیز با بیان اینکه نوسانات ارز برای کار آنها مشکل ایجاد کرده است، گفت: هر بار که به بازار میرویم، با قیمت جدیدی روبهرو میشویم؛ قبل از عید که کارهای خود را میفروختیم، با همان قیمت، فقط توانستیم چرم سری بعدی کارهای خود را بخریم.
او دربارهی قیمت چرم نیز اظهار کرد: قیمت چرم از سال گذشته تا کنون تغییر کرده، سال قبل چرم پایی 2500 تومان بود، ولی امسال این قیمت به 7500 تومان رسیده، ضمن اینکه کیفیت آن نیز پایین آمده است. با این همه، تلاش میکنیم نوسانات قیمت، در قیمت محصول نهایی تأثیر نگذارد. با این کار، گرچه از سود خود کاستیم، ولی تلاش کردیم رضایت مشتریان را کسب کنیم.
مینا جوان دربارهی صادرات محصولاتشان، گفت: با شرکتی قرارداد داشتیم که صنایع دستی را از ما میخرید و به کانادا، انگلیس و آمریکا صادر میکرد؛ ولی بهعلت نوسانات ارز، از ما خواسته شد که قراردادمان به ریال تنظیم شود، ما هم که مواد اولیه را با قیمت دلار میخریدیم، بستن قرارداد به ریال برایمان مقرون بهصرفه نبود. بنابراین ادامهی همکاری ممکن نشد و اکنون تنها مبادلهی خارجیای که داریم، با نمایشگاهی در دبی است.
انتهای پیام
|
ﻣﺪﯾﺮ ﮐﻞ رواﺑﻂ ﻋﻤﻮﻣﯽﺳﺎزﻣﺎن ﻣﯿﺮاث ﻓﺮھﻨﮕﯽ ﻣﻨﺼﻮب ﺷﺪ 9/9/13
www.tasnimnews.com/print/Index/135545 1/1
ﮐﺪﺧﺒﺮ: ۱۳۵۵۴۵
ﺳﺮوħﺲ: اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ
ﺗﺎرﯾﺦ: ۱۷/ﺷﻬﺮﻳﻮر/۱۳۹۲
۱۲:۱۶ -
ﻃﯽ ﺣﮑﻤﯽ از ﺳﻮیﻧﺠﻔﯽ؛
ﻣﺪﯾﺮﮐﻞ رواﺑﻂﻋﻤﻮﻣﯽ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﯿﺮاث ﻓﺮﻫﻨﮕﯽﻣﻨﺼﻮب ﺷﺪ
ﺧﺒﺮﮔﺰاریﺗﺴﻨﯿﻢ: ﻃﯽ ﺣﮑﻤﯽ از ﺳﻮیﻧﺠﻔﯽ، ﻣﺪﯾﺮﮐﻞ ﺟﺪħﺪ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﯿﺮاث ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﻣﻨﺼﻮب ﺷﺪ.
ﺑﻪ ﮔﺰارش ﺧﺒﺮﻧﮕﺎر اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺧﺒﺮﮔﺰاریﺗﺴﻨﯿﻢ، ﺑﻌﺪ از ﮔﺬﺷﺖ ﺣﺪود ħﮏ ﻣﺎه از ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻣﺤﻤﺪﻋﻠﯽ ﻧﺠﻔﯽ، رﺋﯿﺲ ﺟﺪħﺪ
ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﯿﺮاث ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ، ﺻﻨﺎﯾﻊ دﺳﺘﯽ و ﮔﺮدﺷﮕﺮی، ﻣﺪﯾﺮﮐﻞ رواﺑﻂ ﻋﻤﻮﻣﯽ اﯾﻦ ﺳﺎزﻣﺎن ﻧﯿﺰﻣﻨﺼﻮب ﺷﺪ.
ﺑﺮ اﺳﺎس اﯾﻦ ﮔﺰارش، ﺑﺎ ﺣﮑﻢ ﻣﺤﻤﺪﻋﻠﯽ ﻧﺠﻔﯽ،"اﻣﯿﻦ ﻋﺎرف ﻧﯿﺎ" ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺪﯾﺮ رواﺑﻂ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﯿﺮاث
ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ، ﺻﻨﺎﯾﻊ دﺳﺘﯽ و ﮔﺮدﺷﮕﺮی ﻣﻨﺼﻮب ﺷﺪ.
ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ ﺳﺎﻟﻮﻣﻪ ﭘﻮرħﺎﻣﯿﻦ اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ را ﺑﺮ ﻋﻬﺪه داﺷﺖ.
اﻧﺘﻬﺎی ﭘﯿﺎم/
اﻧﺘﺼﺎﺑﺎت ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﯿﺮاث ﻓﺮھﻨﮕﯽ، ﺻﻨﺎﯾﻊ دﺳﺘﯽو ﮔﺮدﺷﮕﺮی 9/9/13
www.tasnimnews.com/print/Index/135791 1/2
ﮐﺪﺧﺒﺮ: ۱۳۵۷۹۱
ﺳﺮوħﺲ: اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ
ﺗﺎرﯾﺦ: ۱۷/ﺷﻬﺮﻳﻮر/۱۳۹۲
۱۵:۴۴ -
ﻃﯽ اﺣﮑﺎم ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪای ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺖ؛
اﻧﺘﺼﺎﺑﺎت ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﯿﺮاث ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ، ﺻﻨﺎﯾﻊ دﺳﺘﯽ و ﮔﺮدﺷﮕﺮی
ﺧﺒﺮﮔﺰاری ﺗﺴﻨﯿﻢ: ﻃﯽ اﺣﮑﺎم ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪای از ﺳﻮیﻧﺠﻔﯽ، ﻣﺪﯾﺮﮐﻞ ﺣﻮزه رħﺎﺳﺖ و ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ ﻣﻌﺎوﻧﺖ ﺳﺮﻣﺎħﻪ ﮔﺬاری
ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﯿﺮاث ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﻣﻨﺼﻮب ﺷﺪﻧﺪ.
ﺑﻪ ﮔﺰارش ﺧﺒﺮﮔﺰاری ﺗﺴﻨﯿﻢ، ﻣﺤﻤﺪﻋﻠﯽ ﻧﺠﻔﯽ ﻣﻌﺎون رﯾﯿﺲ ﺟﻤﻬﻮر و رﺋﯿﺲ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﯿﺮاث ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ،ﺻﻨﺎﯾﻊ دﺳﺘﯽ و
ﮔﺮدﺷﮕﺮی ﺑﺎ ﺻﺪور ﺣﮑﻤﯽ "ﻋﻠﯿﺮﺿﺎ ﺗﺎﺑﺶ" را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺸﺎور رﯾﯿﺲ و ﻣﺪﯾﺮﮐﻞ ﺣﻮزه رħﺎﺳﺖ و دﺑﯿﺮ ﺷﻮرای ﻣﻌﺎوﻧﺎن
ﻣﻨﺼﻮب ﮐﺮد. ﻋﻠﯽ رﺿﺎ ﺗﺎﺑﺶ ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ ﻣﺸﺎور وزﯾﺮ ﻓﺮﻫﻨﮓ و ارﺷﺎد اﺳﻼﻣﯽ، ﻣﺪﯾﺮ ﮐﻞ ﺣﻮزه وزارﺗﯽ و رواﺑﻂ
ﻋﻤﻮﻣﯽ وزارت ﻓﺮﻫﻨﮓ و ارﺷﺎد اﺳﻼﻣﯽ و آﺧﺮﯾﻦ ﺳﻤﺖ وی ﻣﺪﯾﺮ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ اﻣﻮر ħﺎدﻣﺎنﻫﺎی روﺳﺎی ﺟﻤﻬﻮر در
ﺳﺎزﻣﺎن اﺳﻨﺎد و ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻣﻠﯽ ﺑﻮده اﺳﺖ.
از دħﮕﺮ ﺳﻮاﺑﻖ ﺗﺎﺑﺶ ﻣﯽ ﺗﻮان ﺑﻪ ﻣﺪﯾﺮ ﻣﻮزه و ħﺎدﻣﺎن رħﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮری، ﻣﺸﺎور رﯾﯿﺲ ﻣﻮزه ﻣﻠﯽ ﻗﺮآن ﮐﺮħﻢ، ﻣﺸﺎور
رﯾﯿﺲ ﮐﻤﯿﺴﯿﻮن ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺷﻮرای اﺳﻼﻣﯽ ﺷﻬﺮﺗﻬﺮان، ﻋﻀﻮ ﻫﯿﺎت ﻧﻈﺎرت ﺑﺮاﻧﺠﻤﻦ ﻫﺎی دوﺳﺘﺪار ﻣﯿﺮاث ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ و
ﻋﻀﻮ ﻫﯿﺎت اﻣﻨﺎی اﻧﺠﻤﻦ ﺳﯿﻨﻤﺎی ﺟﻮاﻧﺎن اﯾﺮان اﺷﺎره ﮐﺮد.
ﮔﻔﺘﻨﯽ اﺳﺖ ﻧﺠﻔﯽ از زﺣﻤﺎت و ﺗﻼﺷﻬﺎی ﺑﻬﺮوز ﻧﺪاﯾﯽ ﻣﺪﯾﺮﮐﻞ ﭘﯿﺸﯿﻦ ﺣﻮزه رħﺎﺳﺖ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﯿﺮاث ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ،ﺻﻨﺎﯾﻊ
دﺳﺘﯽ و ﮔﺮدﺷﮕﺮیﺗﺸﮑﺮو ﻗﺪرداﻧﯽ ﮐﺮد.
ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﯽ ﻧﺠﻔﯽ ﺑﺎ ﺻﺪور ﺣﮑﻤﯽ اﻣﯿﺪ ﺣﺎﺟﺘﯽ را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ ﻣﻌﺎوﻧﺖ ﺳﺮﻣﺎħﻪ ﮔﺬاری وﺗﺎﻣﯿﻦ ﻣﻨﺎﺑﻊ
ﻣﻨﺼﻮب ﮐﺮد.ﺣﺎﺟﺘﯽ ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ ﻣﺪﯾﺮ ﮐﻠﯽ دﻓﺘﺮ ﺗﺴﻬﯿﻼت و ﺗﺎﻣﯿﻦ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﻌﺎوﻧﺖ ﺳﺮﻣﺎħﻪ ﮔﺬاری ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﯿﺮاث
ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ،ﺻﻨﺎﯾﻊ دﺳﺘﯽ و ﮔﺮدﺷﮕﺮی را ﺑﺮﻋﻬﺪه داﺷﺖ.
ﮔﻔﺘﻨﯽ اﺳﺖ ﻧﺠﻔﯽ از زﺣﻤﺎت و ﺗﻼﺷﻬﺎی ﻣﺠﯿﺪ اﺑﻮاﻟﻔﺘﺤﯽ ﻣﻌﺎون ﭘﯿﺸﯿﻦ ﺳﺮﻣﺎħﻪ ﮔﺬاری و ﺗﺎﻣﯿﻦ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺳﺎزﻣﺎن
ﻣﯿﺮاث ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ،ﺻﻨﺎﯾﻊ دﺳﺘﯽ و ﮔﺮدﺷﮕﺮیﺗﺸﮑﺮو ﻗﺪرداﻧﯽ ﮐﺮد.
اﻧﺘﻬﺎی ﭘﯿﺎم/اﻧﺘﺼﺎﺑﺎت ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﯿﺮاث ﻓﺮھﻨﮕﯽ، ﺻﻨﺎﯾﻊ دﺳﺘﯽو ﮔﺮدﺷﮕﺮی 9/9/13
www.tasnimnews.com/print/Index/135791 2/2
با سلام. بدینوسیله شرکت دستبافه های ترنج یزد تولید کننده ترمه و پارچه های نفیس دست باف از شما دعوت بعمل می آورد تا در نمایشگاه فرش و دستبافه های سنتی واقع در خیابان فاطمی محوطه موزه فرش (ضلع جنوبی منتهی به پارک لاله)دیدن فرمائید. زمان نمایشگاه: 8 الی 15 ساعت بازدید: 16 الی 22 با تشکر وحید ابوالحسنیان
کد خبر: 92061106527 دوشنبه ۱۱ شهریور ۱۳۹۲ - ۱۱:۱۲
جمعی از هنرمندان صنایع دستی خطاب به نجفی: هتل پنج ستاره و بریز و بپاش نمیخواهیم سرویس : فرهنگي و هنري - ميراث و صنايع دستي جمعی از هنرمندان صنایع دستی از 11 استان کشور با هدف جلوگیری از روند خصوصیسازی صنایع دستی به رییس سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی نامه نوشتند. به گزارش خبرنگار سرویس صنایع دستی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، حدود 800 نفر از هنرمندان صنایع دستی در نامهای، ضمن اعلام مخالفت خود با روند خصوصیسازی صنایع دستی، مطالباتشان از رییس سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی مطرح کردند. در نامهی این هنرمندان خطاب به محمدعلی نجفی آمده است: ما هنرمندان تولیدکنندهی صنایع دستی در کشور خواهان حمایت صحیح دولت یازدهم از قشر ضعیف و زحمتکش صنایع دستی هستیم. میدانیم که اجرایی شدن اصل 44 در کشور ضروری است و شرایط اقتصادی کشور نیاز به همکاری همگانی دارد، ولی خصوصیسازی صنایع دستی آسیبهای زیادی را برای ما به همراه خواهد داشت، چراکه صنایع دستی مثل گردشگری، هتلداری و ... سودآور نیست و نظارت سازمان بر بخش خصوصی مشکلات تخصصی خود را دارد. این یک واقعیت است که اگر برای تولیدکنندگان صنایع دستی صرفهی اقتصادی نداشته باشد، کارگاهها بسته خواهد شد. پولی شدن نمایشگاههای صنایع دستی که از طرف سازمان برگزار میشود یا گرفتن مالیات از تولیدکنندگان یا تغییر شرایط بیمهشدگان موجب میشود که تولید صنایع دستی برای تولیدکنندگان مقرونبهصرفه نباشد. ما بیان شیوای سخنوری نداریم، ولی از صدق دل میگوییم، کمک و حمایت برای صنایع دستی از طرف دولت، تصدیگری نیست، بلکه کمک به چرخهی تولید است و کشور به تولید نیاز دارد که اگر درست هدایت شود، میتواند جایگزین بخشی از صادرات نفت باشد. خصوصیسازی در صنایع دستی ایجاد فرصتهای شغلی مناسب برای دلالان و حسن و حسینهاست نه تولیدکنندگان! و باعث واردات و ترویج محصولات درجهی سه و چهار چینی به بازار صنایع دستی ایران و منسوخ شدن رشتههای صنایع دستی که شاید قدمت بیش از چهارهزار سال دارند، خواهد شد. صنایع دستی ایران از نظر تنوع و کیفیت، کاربردی بودن و صادرات، در دنیا بهترین است. ما بیش از 350 رشتهی فعال صنایع دستی داریم، ولی 10 رشتهی سودآور داریم که میتواند در بخش خصوصی زنده بماند و بقیهی رشتهها نیاز به حمایت دارند. حتی اتحادیهها هم نتوانستند رضایت تولیدکنندگان را جلب کنند. البته خانوادهی صنایع دستی، انسانهایی قانع و منطقی هستند و با اندک حمایت صحیح هم میتوانند در تولید کوشا باشند. ما جشنهای آنچنانی، اقامت در هتلهای پنج ستاره، بریز و بپاشهای پیدرپی را که قبلا شاهد بودیم، نمیخواهیم. مطالبات ما این موارد هستند: مکانی مناسب برای فروش محصولات و تبلیغات و فرهنگسازی درست برای صنایع دستی و فضای مناسبی برای تولید و عرضه، ساخت شهرکهای بزرگ صنایع دستی با همکاری و مشارکت تولیدکنندگان در مراکز استانها، بخصوص در تهران مانند مسکن مهر، بهکارگیری کارشناسان متخصص و دلسوز برای بستههای حمایتی با هدف اولویتبندی رشتهها براساس بازدهی آنها، تغییر نکردن شرایط بیمهشدگان و بهکارگیری سیاستی که باعث ایجاد شغل و درآمدزایی برای همهی تولیدکنندگان صنایع دستی کشور شود. ما افتخار میکنیم که شما حامی میراث فرهنگی بزرگ ایران هستید و میدانیم با توجه به کلاننگریای که شما در اقتصاد دارید، میتوانید مشکلات جامعهی صنایع دستی را برطرف کنید. در اینباره، شاهرخ پوری - هنرمند صنایع دستی که در رشتهی نمدمالی موفق به دریافت «مهر اصالت یونسکو» شده و جزو امضاکنندگان این نامه است - دربارهی این نامه به خبرنگار ایسنا توضیح داد که این نامه پیش از برگزاری مراسم معارفهی محمدعلی نجفی به سازمان فرستاده شده، ولی تا کنون پاسخی گرفته نشده است. او با بیان اینکه پیش از این، از طریق نمایندگان مجلس اعتراض خود را نسبت به خصوصیسازی صنایع دستی اعلام کردهایم، افزود: چندبار از نمایندههای مجلس وقت ملاقات گرفتهایم، ولی تا کنون موفق به تشریح مشکلاتمان برای آنها نشدهایم.
انتهای پیام © Copyright 1998-2013 Iranian Students' News Agency - ISNA Powered by ITOrbit Co.
به نام خدای هنر آفرین
صفحه :1
تاریخ :4/6/92
با سلام
ملت عزیز ایران و هنرمندان عزیز ایران زمین مقدمه را میگذارم کنار و به سراغ اصل مطلب میروم
میخواهم از دل هنرمندان این خاک و بوم که تابحال هیچ جایگاهی برای آنها در طول این سالیان مشخص نگردیده برایتان سخن بگویم :
مسئولین هرجای این کشور را که میبینیم برای خود یک انجمن امور صنفی و یک اتحادیه دارد که جوابگوی ارباب رجوع های خود میباشد و اهرمهایی را برای کمک به آنها در نظر میگیرند جالب اینجاست که صنایع دستی هر چندسال یکبار مانند یک گیره لباس به یک نهاد میچسبد و هر روز در یک جا به آن ضربه میزنند .
باید بگویم که در ماه های اخیر همه جا سخن از سازمان میراث فرهنگی ،صنایع دستی و گردشگری میباشد ولی جالب اینجاست که خبرگزاری ها در هر سایتشان که میبینیم فقط زده اند میراث فرهنگی و گردشگری،که این خود جای سوال دارد جایگاه صنایع دستی کجای این سایتهاست زیر پونزهای دیوار ! در روزنامه میخوانیم سازمان میراث فرهنگی و گردشگری ؟ نقش صنایع دستی در آنجا کجاست ؟ ماهنرمندان حتی یک سایت مستقل و یک خبرگزاری که اخبار و اطلاعات و راهنمایی کند ما را نداریم و اگر داریم ناشناخته و گاه بدون عناوین و تعطیل هستند حتی در محفل های بزرگ نیز سخنی در میان نیست از صنایع دستی ! مجلس کمیسیونی دارد به نام کمیسیون فرهنگی ،جایگاه صنایع دستی کجا قرار دارد ؟ به قول مسئولین میراث فرهنگی دولت نهم بیش از دو میلیون هنرمند که کارشان صنایع دستی است را دارا هستیم ولی بدون هیچ جایگاهی . جایگاه ما هنرمندان کجا قرار دارد این را به ما نشان دهید ؟ در همه جا سخن از صادرات غیرنفتی است آیا صنایع دستی نمیتواند بهترین گزینه برای صادرات غیرنفتی باشد ؟ هنرمندان محتاج حمایتهای دولتی هستند تا بتوانند محصولات هنری و خارق العاده خود را عرضه و آنرا به دنیا صادرکنند چرا نباید یک متولی پیدا شود و هنرمندان که از پتانسیلهای بالای برخوردار هستند را شارژ و حمایت کنند و یک برنامه ریزی دقیق و مدون برای انها انجام دهد در قضیه خصوصی سازی سازمانم میراث فرهنگی ،صنایع دستی و گردشگری مشکل بزرگ این است که سه سازمان که هرکدام وظیفه ای سنگین بردوش دارند ،بودجه ای را میگیرند ومن هنرمند که اطلاعی از از این بودجه ها ندارم نمیتوان نظری دهم و اینجاست که سوال برای من پیش می آید که هزینه سازمان صنایع دستی واقعن در کجا خرج میشود ؟ مسئولین محترم در روزهای اخیر شاهدآنیم که معاونت گردشگری و معاونت صنایع دستی را به بخش خصوصی میخواهند واگذارکنند،در رابطه با گردشگری چون من کارشناس نیستم و اطلاعاتی ندارم نمیتوانم سخنی بگویم و این مطلب را میتوانم بگویم که صنایع دستی هتل نیست که از هر مشتری یک مبلغ را دریافت و مالیات و.... را از روی آن بردارد و یا صنایع دستی رستوران و قهوه خانه نیست که بابت فروشش پول نقد از مردم دریافت کند و یا صنایع دستی آژانس مسافرتی نیست که بابت فروش بلیط حق الزحمه دریافت کند ، هنرمند چیزی که از نامش پیداست هنرمند است و با آفریده خود هست که میتواند زندگی خود را بچرخاند پس چرا مسئولین صنایع دستی را در جایگاه گردشگری میبینند که میخواهند اینگونه بر بدن نحیف آن افتاده و تکه تکه اش کنند هنرمند اگر حمایت نشود منسوخ و به تاریخ خواهد پیوست .
هنرمندان دل پر از درد و غم دارند که در ذیل به تعدادی انگشت شمار از این مسائل گریزی میزنم البته امید دارم که مسئولین جدید آنرا خوانده و نگذارند مانند مسئولین قبل بی اهمیت بماند این موضوع ها :
صفحه:2
1 : در طول این سالها تا برین لحظه جایگاه هنرمندان صنایع دستی در هیچ جای ،دفاتر مسئولین جای نگرفته و نشان داده نشده است شاید این بی کفایتی مدیران قبل بوده که نتوانسته اند که هنر و هنرمندان و نبوغ آنها را تبلیغ و به عنوان یک جایگاه فرهنگی کشورمان آنرا به جهان صادر کنند .
2 : فرهنگ چیست ؟ فرهنگ را چگونه میتوان سینه به سینه به دست آیندگان سپرد ؟ در تمالمی حفاری های میراث فرهنگی نشان داده است که سفال ،چرم و......در بیشتر اماکن تاریخی پیداشده است این است فرهنگ و اصالت ، و چه کسانی این مهم را بر دوش دارند هنرمندان صنایع دستی که این فرهنگ و اصالت را سینه به سینه به آیندگان میسپارند پس جایگاه هنرمندان جایگاه باارزش و والایی ست که متاسفانه تا بدین لحظه این جایگاه به هنرمندان روی خوش نشان نداده است به طور مثال برای نشان دادن نوع کار خود در شبکه جام جم 1 شما باید مبلغ یک میلیون تومان بدهی ودر این برنامه جایزه هم بدهی تا بتوانی کار خود را به دنیا نشان دهی و کسب درآمدی درست شود برای شبکه های ماهواره ای ،این است فرهنگ سازی که با پول هنرمندان بدست می آید .
3 : وضعیت گردش مالی هنرمندان در ایران چگون است برایتان بازگو میکنم : 1 کارگاههای کوچک خانگی 2 کارگاههای کوچک دو الی پنج نفره 3 کارگاه های بزرگ که متاسفانه در این قشر بسیار کم هستند . هنرمندان پتانسیل های بالایی دارند ولی از این پتانسیل تا بحال در جهت مثبت استفاده نگردیده و در واقع برنامه ای برای این پتانسیل در نظرگرفته نشده و مدیران آمده اند و با وامهای 5میلیون و 10 میلیون که این نوعی گداپروری ست نه حمایت از هنرمندان خواسته اند که مشکلات هنرمندان را کم کنند که این به نظر من کار اشتباه و گاه این وامها اصلا در صنایع دستی توسط وام گیرنده خرج نمیشود . کارشناسان خوب و توانا فراوان داریم که میتوانند راهی برای حل این مشکل و استفاده از این پتانسیل را داشته باشند تا این قشر از این نابسامانی خارج شوند .
4 اصل 44 قانون اساسی آمده است که کارهای تحت پوشش دولت که بخش خصوصی نیز میتواند در آن فعال باشد را به بخشهای خصوصی واگذار کنند . حال سوال این است هنرمندی که اکنون در وضعیت مالی خوب و مناسبی قرار ندارد تا مایحتاج کار خود را تامین کند ،چگونه میتواند از هزینه های خصوصی شدن بر آید ؟ هنرمندان کم بنیه و پتانسیل کاری بالایی را داراهستند که نیازمند حمایتهای دولتی میباشند که اگر این حمایتها نباشد در غیر اینصورت نابود خواهند شد به طور مثال : 1 راهکاری برای در اختیار گذاشتن وسایل کار و فروش محصولات برای هنرمندان 2 نمایشگاههای صنایع دستی رایگان با تبلیغ بالا برای این نمایشگاهها که مردم را فرهنگسازی برای خرید جنس داخلی ترغیب کند 3 شرکت دادن هنرمندان در نمایشگاههای خارجی 4ایجاد صندوق حمایت از هنرمندان صنایع دستی 5 کمیته پیگیری و حل مشکلات هنرمندان صنایع دستی 5 بیمه هنرمندان و خارج شدن ان از مدرک دادن فنی و حرفه ای که این خود زیر سوال بردن جایگاه هنرمندان صنایع دستی و صنایع دستی ایران است این عمل باید به شکل اصولی تعئین شود و حتی رشته هایی که جز صنایع دستی نیست و الان به نام صنایع دستی بیمه میشوند را طی یک برنامه ریزی سرو سامان بخشید 7 حق مالکیت اثر معنوی و ثبت شدن اثر هنرمندان تا کسی نتواند کپیبرداری و بنام خود اثرها را ثبت و جای دهد. 8 برگزاری کلاسهای بازرگانی و بازار یابی و کمیته های بازاریابی و فروش برای فروش محصولات هنرمندان صنایع دستی .
کارشناسان میتوانند راجع به این مسئله ها نظرهای فراوانی و راهکارهایی داشته باشند تا این امر مهم تحقق یابد .
صفحه :3
5 متاسفانه در روزهای اخیر شاهد آنیم که اشخاصی با منفعتهای شخصی سعی بر هم زدن و به جان هم انداختن هنرمندان کرده اند و تا حدود کمی شاید توانسته باشند تا بدین ترتیب از آب گل آلود ماهی های فراوانی بگیرند و ذهن هنرمندان را درگیر و مشکلات خود را سرپوشی دهند و کسی از انها سوال نکند که این بودجه هایی که به نام صنایع دستی گرفته شده در کجا و چگونه خرج گردیده است آقایان اگر واقعا به فکر هنرمندان و صنایع دستی که جزءی از فرهنگ کشورمان هست بیایید، و چاره ای بجوئید تا راهکاری برای حل مشکلات صنایع دستی داشته باشیم ما دلسوز و سینه سوخته هنر هستیم و عاشق فرهنگ و اصالت کشور مان و اگر چیزی میگوییم از روی دلسوزی بیان میکنیم نه قصد و قرض شخصی هنرمندان گاه طلبهای فراوانی را از سازمان و یا اتحادیه ها دارند که ماهها طول میکشد که بتوانند پول خود را دریافت کنند به نظر شما این خود یک معضل نیست ؟ و.......
6 مهمترین کار در بحث صنایع دستی یک واحد اطلاع رسانی دقیق مانند روزنامه و خبرگزاری ست که فقط مختص صنایع دستی باشد که اگر این امر صورت پذیرد و هنرمندان و علاقمندان به صنایع دستی براحتی میتوانند راهنمایی های خود را از این سایت کسب کنند البته بدون هیچ قصد و قرض سیاسی البته سایتهایی ذر این رابطه فعالیت میکنند که بیشتر آنها غیر فعال میباشند .
7 یک کیسیون در داخل مجلس مختص هنرمندان تشکیل شود تا به خواسته های این قشر که کم نیستند رسیدگی کند تابحال سخنی نبوده شاید کمیسیون فرهنگی مجلس این بار را بر دوش داشته باشد ولی بیشتر به میراث فرهنگی و گردشگری بها داده شده همانگونه که در مسئله خصوصی سازی زوم بیشتر از مسئولین روی گردشگری بود و حتی نامی از صنایع دستی به میان نیامد در بین این عزیزان .
8 حال هنرمندان ایران خواستارهستند :
- افرادی که در معاونت صنایع دستی گروههایی تشکیل داده و کارهایی که از دید ما کور ولی از پشت صحنه واضح و نمایان دست این افراد از دامان صنایع دستی کوتاه شود .
-بودجه هایی که معلوم نیست کجا و چگونه و به اسم صنایع دستی گرفته و خرج شده این بودجه ها را هدف سازی و به نفع هنرمندان استفاده کنند ،نه سودهای بانکی برای بعضی اشخاص
- هنرمندان حق سخنگویی و رای دادن به رئیس اتحادیه ها و انتخاب هئیت رئیسه اتحادیه را داشته باشند .
-نمایشگاههای در طول سال توسط شرکتهای خصوصی به اسم صنایع دستی و سوغات تشکیل میشود که با مجوز سازمان میراث فرهنگی این نمایشگاهها برگزار میگردد ولی متاسفانه در این نمایشگاهها جنسهای چینی ،آلو و لواشک و..... به جای صنایع دستی عرضه میشود که مدارک و عکسهای آن در بین ذهن هنرمندان موجود است و جایگاه واقعی هنرمندان را به سستی میکشاند و همینطور محلهای نامناسب برای زدن این نمایشگاه و فقط پرکردن جیب دلالها متاسفانه ،هنرمندان خواستار پیگیری این قضیه هستند چون گویی برای دلالان باب شده است به نام صنایع دستی و به کام دلالان جنسهای چینی .
-هنرمندانی که در شهرهای جنوبی کشور و در مناطق ضعیف نشین هستند چگونه میتوانند با توجه به خصوصی شدن و پولی شدن نمایشگاهها در آن شرکت کنند و محصولات خود را بفروش برسانند و یا حتی چگونه میتوانند پول برای گرفتن کارت شناسایی و یا حق عضویت به شرکتهای تعاونی و اتحادیه ها پرداخت کنند که اگر این عمل صورت گیرد و هنرهای اصالت دار ما نابود خواهند شد و فقط ده تا پانزده هنر که درآمدزا هستند میتوانند رشد و نمو پیداکنند و بقیه به فراموشی سپرده خواهد شد و با توجه به پولی شدن نمایشگاههای صنایع
صفحه:4
دستی نقش دلالها و واسطه ها و فروشندگان محصولات خارجی نمایانتر خواهد گردید و دیگر چیزی به نام نمایشگاه صنایع دستی که فقط هنرمندان آنرا جلوه میبخشند و زیبا میکنند معنایی نخواهد داشت .
9 سوالی که ذهن هنرمندان را بیشتر آزار میدهد اتحادیه ها و یا شرکت تعاونی هایی که قرار است این خصوصی سازی را به آنها تحویل دهند چه کسانی هستند و چه رزومه موفقی در کارنامه خود دارند و درطول این سالیان برای هنرمندان چه کارهای مسمر ثمری را انجام داده اند و آیا میتوان این وظیفه سنگین را برعهده آنها قرار داد ؟ هزینه هایی که داده میشود به چه نحو و چگونه ودر طی کدام دستورالعملی قرار است صورت گیرد چرا این دستورالعمل برای هنرمندان تابدین لحظه روشن نگردیده است و برای حمایت از هنرمندان چه راهکارهایی در نظر گرفته شده چرا کسی توضیح منطقی نمیدهد تا هنرمندان معترض به اینگونه خصوصی سازی عجولانه را قانع کند .
این فقط گوشه ای از مشکلات هنرمندان است که به هر شهری میروی درد و دل هنرمندان را گوش میدهید میدانید و پی میبرید که اینجا به قول آقای بهشتی ویرانه ایست و دوباره باید خشت وگل آن را دوباره روی هم چید تا از نو ساخته شود .
با درود فراوان نیماذاکری سعید
هنرمند رشته سراجی سنتی – حکاکی روی چرم – نقاشی روی چرم
4/6/92
هنرمندان خوش ذوق استان فارس در جشنواره ملی آش ایرانی حضور خواهند یافت.به گزارش روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی ، صنایع دستی و گردشگری استان فارس ، هنرمندان این استان از 25 تا 29 شهریور ماه سال جاری در جشنواره ملی آش ایرانی که در استان زنجان برگزار می گردد حضور خواهند یافت .خراسان شمالی؛ نمايشگاه سراسري صنايع دستي برگزار مي شود
نمايشگاه سراسري صنايع دستي با حضور هنرمندان برترین رشته های صنایع دستی از 12لغايت 16شهريورماه در استان خراسان شمالی برگزار مي شود.
بدر اين نمايشگاه از تمامي استان ها وهنرمندان دعوت شده است تا برترين رشته هاي صنايع دستي واصالت دار خودرا براي نمايش وفروش محصولات ارائه کنند.
علي عابدي معاون صنايع دستي در اين زمينه گفت:کليه هزينه هاي نمايشگاه اعم از غرفه واسکان وپذيرايي جهت صنعتگران وهنرمندان رايگان است.
وي افزود: از مجموعه سه غرفه معرفي شده به هر استان يک غرفه بصورت زنده مي تواند مي تواند رشته مورد نظررا معرفي نمايد.
معاون صنايع دستي همچنين پوشيدن لباس محلي توسط هنرمنداني که به توليد زنده مي پردازند را یکی از دیژگی های جالب این نمایشگاه دانست و يادآورشد: تا کنون استانهاي آذربايجان شرقي،غربي ،بوشهر وتهران اعلام آمادگي قطعي نموده اند که ساير استان ها نيز در حال اعلام قطعي هستند.
اين نمايشگاه قرار است در محل منطقه نمونه ملي بش قارداش افتتاح شود.
|
|||||
یادداشت | |||||
محصولات چینی شانهبهشانه صنایع دستی داخلی/ ضعف حمایت از هنرمندان کشور |
به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، صنایع دستی یکی از مهمترین محصولاتی است که بیشتر کشورهای جهان به تولیدو عرضه آن اهتمام جدی دارند و در باب اهمیت آن همین بس که مهمانان خارجی هر کشور در قسمت تشریفات چه در سطح ریاست جمهوری و چه در سطوح پایینتر، هنگام بدرقهشدن از کشور میزبان، به عنوان هدیه و تحفه، نفیسترین محصولات صنایع دستی کشور میزبان را با خود به وطنشان میآورند.
ایران در این بین از دیرباز یکی از پیشروها در سطح منطقه و جهان بوده است به طوری که برخی از صنایع دستی کشورمان در دنیا شهره عام و خاص است و این مهم به دلیل کیفیت بالای این محصولات، هنر و خلاقیت بالای بهکاررفته در آنها و ذوق ایرانی آنهاست که این محصولات را به محصولات ممتازی در عرصه جهانی تبدیل میکند؛ هنوز فرش ایران با وجود پنچرشدن چرخ تولید آن شهرت جهانی دارد.
یکی از مهمترین نکاتی که در صنایع دستی همیشه با اهمیت بوده است موضوع صادرات صنایع دستی است که میزان آن در سال ۹۰، ۵۰۰ میلیون دلار و سال ۹۱، ۷۷۳ میلیون دلار بوده است و به گفته یحیی رحمتی معاون صنایع دستی کشور طبق برنامهریزیهای مشخص، عدد صادرات صنایع دستی در سال آینده باید به ۱ میلیارد دلار برسد.
نکته دومی که در صنایع دستی شانه به شانه صادرات اهمیت دارد تولید صنایع دستی است که نه تنها با وجود اصیلبودن این هنر میتواند شغل زیادی را در روستاها و شهرهای کوچک و بزرگ ایجاد کند بلکه میتوان از تولید به عنوان پایه صادرات نام برد که فعلاً با برخی از مشکلات مانند گرانبودن مواد اولیه، ضعیفبودن در حوزه بستهبندی و همچنین ضعف در حوزه بازاریابی مواجه است.
در همین راستا وجود نمایشگاههای صنایع دستی در کشور برای عرضه محصولات تولیدی هنرمندان و به روز شدن این محصولات اهمیت فوقالعادهای دارد که البته فعلاً با مشکلات زیادی چون پولیشدن برخی از این نمایشگاهها که به تبع آن برخی از هنرمندانی که موفقیت زیادی در تولید صنایع دستی نداشتهاند نمیتوانند در آن شرکت کنند، حضور دلالها در این نمایشگاهها و وجود اجناس چینی در آنها دست و پا میزند.
سابقه ظهور و بروز اجناس چینی به داخل کشور خیلی طولانی نیست و شاید به حدود ۱۵ سال پیش بازمیگردد که دولت چین با حمایت از این امر، شروع به تولید اجناس مشابه خارجی با قیمت کم و البته با کیفیت نازلتر کرد و همین امر موجب گرایش بسیاری ازمردم به سمت استفاده از کالای چینی در ابتدا شد اما روز به روز از محبوبیت این کالاها به دلیل کیفیت پایین آنها کاسته شد اما این موضوع هنوز در صنایع دستی وجود دارد.
یکی از انتقادهایی که به صنایع دستی وارد است ضعف هنرمندان صنایع دستی نیز هست که به گفته برخی کارشناسان به روز نیستند اما آن کفه ترازو به وجود این اجناس چینی که به اسم صنایع دستی در نمایشگاهها و حتی برخی از مغازههای اطرف شهر برمیگردد که البته به نظر می رسد همت لازم برای رفع این مشکل وجود ندارد.
کار به جایی رسیده است که یکی از بزرگترین تجارتها، واردات این نوع اجناس که البته بیشتر حول زیورآلات هم میچرخد شده است و تاجران یا بهتر بگوییم دلالانی که در این حوزه کار میکنند اقدام به بازکردن مغازههایی برای فروختن بدلیجات و زیورآلات میکنند و البته نکته بد آن اینجاست که این افراد سهم زیادی در نمایشگاههای صنایع دستی هم پیدا کردهاند که این موضوع موجب افول صنایع دستی هم شده است.
امید است در دولت یازدهم با حمایت جدی از هنرمندان صنایع دستی از یک طرف و ضابطهمندکردن واردات کالای چینی به کشور این مشکل حل شود.
انتهای پیام/
http://www.tasnimnews.com/print/Index/120098
دوشنبه راوی قصه های کهن تشییع میشود
پیکر زندهیاد مرشد ولیالله ترابی – پیشکسوت هنر سنتی - فردا دوشنبه 14 مرداد از مقابل تالار وحدت به سمت قطعه هنرمندان بدرقه میشود.
او با شاگردی در محضر اساتید هنر نقالی مکتب تهران به یکی از برجسته ترین اساتید نقالی بدل شد که شیوه شاخص و ویژه خود را در این زمینه، دارا بود. او که عمری در احیای این هنر، ترویج فرهنگ ملی و خدمت به شاهنامه فردوسی زحمت کشید، 12 مردادماه در سن 78 سالگی علاقه مندان به هنر ملی را وداع گفت و به سوی معبود پرکشید
ملک زاده تأکید کرد:
این مقام مسوول در سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی همچنین تاكید كرد: یكنفر نمیتواند به دروغ نماینده همه باشد و طومار امضا كند كه این كار صورت نگیرد.
متن كامل سخنراني ملك زاده در هتل هماي تهران 10 تيرماه ساعت 10 صبح
در حالی کمتر از 10 روز آینده دولت دهم باید اختیاراتش را به دولت یازدهم واگذار کند که طی اقداماتی غیرقابل پیشبینی، مسئولان میانی دولت همچنان درگیر تودیع و معارفه مدیران خود هستند؛ به شکلی که سازمان هواپیمایی کشوری، وزارت راه و شهرسازی و شرکت فرودگاههای کشور از این موضوع مستثنی نبودهاند.
تغییر ریاست سازمان میراثفرهنگی تکذیب شد
تعداد تغییر و تحولات مدیریتی در آخرین روزهای دولت دهم به قدری زیاد بوده که در این میان خبرهایی از تغییر ریاست سازمان میراثفرهنگی بهگوش میرسد. این درحالی است که مدیر روابط عمومی سازمان میراثفرهنگی، تمامی اخباری که حول جابجایی ریاست سازمان میراثفرهنگی چرخ میزند را تکذیب کرده و معتقد است، تغییر مدیریت سازمان میراثفرهنگی در شرایط فعلی بههیچ وجه صحت ندارد.
میراثِ میراث فرهنگی
سازمان میراثفرهنگی، گردشگری و صنایع دستی متولی میراث فرهنگی است اما این سازمان خودش میراثی دارد. این متن نگاهی است به تاریخچه سازمان از زمان مدیریت مهدی حجت تا مدیریت شریف ملک زاده از زبان یکی از کارشناسان میراث فرهنگی.