به گزارش خبرگزاری تسنیم، به نقل از مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، محمدشریف ملک زاده در نشست خبری مورخ  ۱۷/۴/۹۲ در مجموعه فرهنگی- تاریخی  سعدآباد به خبرنگاران حاضر در مراسم قول داد که شکایات سازمان از رسانه ها پس گرفته خواهد شد.

براساس این گزارش ملک‌زاده طی نامه‌ای رسمی به معاونین و دفتر امور حقوقی سازمان میراث فرهنگی خواستار صرف نظر شکایات حقوقی از سایتهای خبری، خبرگزاری ها و روزنامه‌ها شد.
این گزارش می افزاید؛در این خصوص ملک‌زاده از مدیر امور حقوقی سازمان خواست برای تک تک شکایت های انجام شده نامه‌ای رسمی به شعبات مختلف دادسرای تهران ارسال نموده و خواستار ترک تعقیب پرونده‌های مفتوحه شود که این موضوع در هفته خبرنگار کاملا محقق شد.
گفتنی است کلیه شکایت های این سازمان براساس نظرات تخصصی بوده و چنانچه شکایتی از سوی این سازمان صورت پذیرفته در دفاع از حفظ و صیانت از جایگاه سازمان میراث فرهنگی بوده است.
لازم به ذکر است عملکرد موفق سازمان در تاریخ ۱۱/۵/۹۲ از سوی دبیر کل سازمان جهانی جهانگردی کتبا و رسما مورد تقدیر قرار گرفت و این موفقیت را نیز به جامعه رسانه ای و ملت شریف ایران تبریک می‌گوییم.
ملک زاده ضمن تبریک به مناسبت فرا رسیدن روز و هفته خبرنگار، اصحاب رسانه را بازوی اطلاع رسانی دستگاهها و بهترین رابط میان مردم و مسئولان توصیف کرد و گفت : امیدواریم اصحاب رسانه با اطلاع رسانی صادقانه و منصفانه موجب روشنگری و رفع مسائل و مشکلات جامعه شوند و در مسیر صداقت و انصاف ، اعتماد مردم و مسئولان را جلب کنند.

انتهای پیام/

احمد سالاری در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، اظهار داشت: ما با واگذاری صنایع دستی به اتحادیه‌ها مشکلی نداریم، فقط مشکل ما این است که این کار خیلی زود است چرا که وقتی می‌خواهیم اینچنین کاری را شروع کنیم باید آینده‌نگری داشته باشیم، برنامه‌ریزی کنیم و بعد هدفمند جلو رویم نه اینکه یکدفعه تصمیم‌گیری صورت گیرد.

وی با بیان اینکه برخی استان‌ها مانند کهگیلویه و بویراحمد اصلاً اتحادیه ندارند بلکه فقط یک اتحادیه فرش دارند که آن هم با صنایع دستی متفاوت است تصریح کرد:‌ این چنین اتحادیه‌ای چطور می‌خواهد کار کند؟ همچنین باید مشخص کنند که علمی می‌خواهند برخورد کند یا سنتی، چرا که آن تولیدکننده‌ای که کار می‌کند معمولاً استادشاگردی کار را یاد گرفته است و به صورت علمی کار را نیاموخته است و این کار را مشکل می کند.

سالاری ادامه داد: اکثر هنرمندان کا رمدیریتی نکرده‌اند و اگر با شکست مواجه شد راه برگشت وجود دارد یا خیر؟ اگر وجود دارد ما مطمئنیم که مشکلات ایجاد می‌شود پس از همین الان برگردیم.

وی اضافه کرد: اتحادیه‌ها نمایشگاه‌ها را چطور می‌خواهند برگزار کنند؟ مثلاً اتحادیه استان تهران بیاید نمایشگاه تهران برگزار کند یا مجموعه‌ای از اتحادیه‌های کشوری؟ از طرفی در برخی از استان‌ها مانند اصفهان چند تا اتحادیه دارند؛ اتحادیه فارغ‌التحصیلان، تولیدکنندگان، صادرکنندگان و غیره، به کدام از این اتحادیه‌ها واگذار می‌کنند؟

سالاری خاطرنشان کرد:‌ یکی از سوالات مهم این است که اعضای اتحادیه را با چه معیاری می‌خواهند انتخاب کنند؟ اصلاً انتخابی است یا انتصابی؟ می‌آیند چند نفر را عَلَم می‌کنند و می‌گویند باید به اینها رای دهید که اگر رای ندهید در نمایشگاه‌ها شرکت داده نمی‌شوید. این مشکلات اینجوری را ما زیاد داشتیم لذا اگر قرار است این کار انجام شود، همان بهتر که واگذار نکنند.

این کارشناس صنایع دستی یادآور شد: این اتحادیه‌ها اگر موفق بودند باید در نتیجه کارشان در نمایشگاه‌ها اثراتی را می‌دیدیم اما اکثر اتحادیه‌های استان‌ها موفق نبودند و نتوانستند همان مجموعه اتحادیه‌ها را مدیریت کنند، حال می‌خواهیم مدیریت کلان‌تر به آنها بدهیم.

وی گفت: سوال دیگر این است که بودجه‌ای که برای اتحادیه‌ها می‌آید چگونه است؟ الان نمایشگاه‌ها را پولی کردند اگر قرار باشد اتحادیه درآمدزاد باشد پس بودجه صنایع دستی چه می‌شود؟ الان شرکت های تعاونی در اداره تعاون با یک خانواده تشکیل می‌شود بعد نماینده آن وارد اتحادیه می‌شود لذا اتحادیه‌ هم مانند تعاونی‌ها صوری است.

انتهای پیام/

احمدرضا نائینی در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، در رابطه با خصوصی‌سازی صورت‌گرفته در صنایع دستی کشور اظهار داشت: قبلا که سایه‌ای از دولت بالای سرمان بود بلای زیادی بر سر صنایع دستی آوردند، الان که می‌خواهند این سایه را بردارند خدا به ما رحم کند.

وی با بیان اینکه در اصفهان ۲۵۰ کارگاه زیر نظر شرکت تعاونی ما بود ولی از سال ۸۵ تا حالا به ۱۲۰ کارگاه رسیده است، افزود:‌ به خاطر مشکلات زیاد در زمینه تولید، فروش و خرید و مواد اولیه امیدمان این بود که لااقل یک مرجعی داشتیم اما با وضعیت موجود این مرجع را هم از دست دادیم.

نائینی با بیان اینکه متأسفانه در گذشته جنس خارجی مرتب از کشورهای خارجی قاچاق می‌شد و به عنوان صنایع دستی به فروش می رفت و باعث می شد صنایع دستی کشور به انحطاط رود ادامه داد: شرکتی به نام شرکت تصفیه سهامش را فروخت، ۵ باب مغازه‌اش در میدان نقش جهان اصفهان را هم فروخت و فروشگاه بزرگی را که در خیابان ولیعصر تهران داشت  با زد و بند فروخت. اینها در وضعیت فعلی نظارت دولت است که صورت می‌گیرد.

این هنرمند اصفهانی با بیان اینکه ما به حمایت دولتی نیاز داریم، تصریح کرد:‌ در وضعیت موجود که دولتی است ما به سختی می‌توانیم با مسئولان ارتباط برقرار کنیم اگر خصوصی شود ما دیگر نمی توانیم با کسی صحبت کنیم، در اصفهان آنقدر پیگیری کردیم که توانستیم از ورود ۷۰ تا ۸۰ درصد جنس های قاچاق چینی را جلوگیری کنیم به نظرم خصوصی شود نمی‌توانیم جلوی این را هم بگیریم.

نائینی خاطرنشان کرد:‌ الان اگر خصوصی‌سازی شود فقط رابطه به وجود می‌آید، همین اتحادیه سراسری موجود با وجود نظارت بخش دولتی یک دایره‌ای برای خودشان کشیدند طوری شده است که خودشان خرید و فروش می کنند، هنرمندی را سراغ داریم که از آقای رحیمی، یکی از مسئولان اتحادیه سراسری صنایع دستی یک سال طلب دارد اما آقای رحمتی، معاون صنایع دستی کشور جواب نمی دهد.

مدیرعامل شرکت خاتم کاری خوراسگان و حومه اصفهان اضافه کرد:‌ ما در چرخه تولید صنایع دستی خیلی مشکل داریم، اگر خصوصی هم شود این کارگاه‌ها کم‌کم جمع می‌شوند، در حال حاضر کسی از دوستان و آشنایان در این کار نمی‌آید اگر خصوصی هم شود باید به حال آن تاسف خورد.

انتهای پیام/

http://www.tasnimnews.com/print/Index/114359

زهرا رضایی در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، با مطرح‌کردن این سؤال که این خصوصی‌سازی آیا به‌نفع صنایع دستی است یا به‌نفع آنهایی که کارهای چینی دارند، دلالان این حوزه یا بازاری؟ اظهار داشت: این موضوع به‌نفع صنعتگر نمی‌شود، تازه وام گرفتیم و داریم شروع می‌کنیم، همه فکر و ذهن ما در این راه است، همه کارمان در نمایشگاه‌هاست اما با وضع موجود باید سؤال کرد کسی که این قانون  را تصویب کرده است از وضعیت هنرمند و زحمت او که کارگاه دارد و فعالیت می‌کند، خبر دارد؟

وی با بیان "وقتی این قانون را شنیدم فکر کردم دروغ است اما وقتی با دوستانم صحبت کردم دیدم راست است" افزود: این قانون به‌نفع ما نیست بلکه این یک فاجعه است و باید اصلاح شود؛ همه می‌دانند این مسیر اشتباه است و باید جلوی این اشتباهات باید گرفته شود، ما جز اعتراض چیزی نمی‌توانیم بگوییم، آنهایی که دستشان می‌رسد کاری کنند.

رضایی تصریح کرد:‌ کارم تابلوی منبت صدف و چوب است که ۳ تا ۴ سال است این کار را شروع کردم، تازه امیدوار شدم و رفتم وام گرفتم که کار را شروع کنم اما از آن‌وقت که این موضوع را شنیدم نتوانستم دست به کار ببرم، روحیه‌ام خراب شده، به خودم می‌گویم کارکردن من چه فایده‌ای دارد؟

وی ادامه داد: امثال من با این کار زندگی را می‌گذرانیم و در نمایشگاه شرکت می‌کنیم، تازه گاهی اوقات حتی ضرر هم می‌کنیم و برمی‌گردیم با وجود اینکه غرفه، غذا و افطار و حمل و نقل رایگان است. یک سری از بچه‌ها حاضرند با کمترین در نمایشگاه شرکت کنند اما با این وجود اوضاع ما خراب می‌شود.

این کارشناس صنایع دستی خاطرنشان کرد: اول آمدند سازمان صنایع دستی را ادغام کردند و بعد بودجه صنایع دستی را در گردشگری هزینه کردند، در حالی که ما مشکلات زیادی داشتیم، این فاجعه است چرا که یک سری از ما داریم با این موضوع زندگی خود را می‌گذرانیم.

وی با بیان اینکه با وضع موجود خیلی‌ها بیکار می‌شوند مگر کسانی که کار چینی هم بفروشند، تصریح کرد: این کار به‌ضرر ما تمام می‌شود، یکی از هنرمندان در نمایشگاه تهران از بندرعباس آمده بود، گفت: من ۴۰ هزار تومان فروش کردم، با این وجود اگر این نمایشگاه را پولی کنند، آیا این هنرمند می‌تواند سر بلند کند؟

رضایی در پایان گفت:‌ این کار به‌نفع صنعتگر نمی‌شود، با این وجود مجبوریم شاگردان خود را هم بیکار کنیم.

انتهای پیام/*

http://www.tasnimnews.com/print/Index/114392

رودابه فهیمی در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، در پاسخ به این سوال که آیا خصوصی‌سازی‌هایی که قرار است در صنایع دستی ایجاد شود به سود صنایع دستی است یا به ضرر آن اظهار داشت: در حال حاضر جنگ بر سر خصوصی‌سازی صنایع دستی است که بیشتر هنرمندان با آن مخالفند.

وی افزود: سال گذشته من در نمایشگاه مشهد شرکت داشتم که نمایشگاه رایگان بود اما امسال هنوز مشخص نشده است که این خصوصی‌سازی صددرصد انجام می‌شود یا خیر، نمایشگاه مشهد را پولی کرده‌اند. 

فهیمی با بیان اینکه  یک هنرمند وصنعتگر تنها سرمایه زندگی‌اش محصول دست‌ساز و ایده خلاقش است تصریح کرد: من که در تهران زندگی می‌کنم برایم مقدور نیست که تا مشهد بروم و هزینه‌های سفر، اقامت و غرفه و خورد و خوراک را بپردازم چه برسد به کسی که درسیستان و بلوچستان حصیر و بوریا ميبافد و بخواهد به مشهد برود. 

وی با بیان اینکه متاسفانه هر غرفه بین ۳۵۰ تا ۴۰۰ هزار تومان در نمایشگاه مشهد امسال هزینه دارد تصریح کرد: این موضوع به همراه اقامت حداقل شبی ۵۰ هزار تومان و هزینه صبحانه و نهار و شام ما را به این نتیجه می‌رساند که شرکت در این نمایشگاه مقرون به صرفه نیست و چه تضمینی دارد که ما سود کنیم؟

فهیمی اضافه کرد: این موضوع باعث می‌شود هنرمندان سراسر کشور و صنعتگران از هم دور شوند. سوال اینجا آن صنعت‌گر کجا باید محصول خود را بفروشد، لذا ما صنعتگران به حمایت دولت نیاز داریم.

این کارشناس صنایع دستی ادامه داد: گفته‌اند که حوزه‌های تصدی‌گری صنایع دستی را می‌خواهد به اتحادیه‌ها واگذار کنند. سوال اینجاست آیا این اتحادیه‌ها در این چند ساله کاری برای صنایع دستی کرده‌اند که قرار است متصدی هم بشوند؟

وی یادآور شد: اینگونه که موضوع نمایشگاه‌ها پیش می‌رود موجب می‌شود نتیجه آن باندبازی است و آن کسی که پول اقامت و خرید غرفه را ندارد از نمایشگاه باز می‌ماند. ما هنرمندان صنایع دستی دل خودمان را به دو نمایشگاه سالانه خوش کردیم اما با این وضعیت هنرمندان به نان شب خود هم محتاج می‌شوند.

انتهای پیام/