محمدرضا رشیدکردستانی در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، در پاسخ به این سوال که به نظر می‌رسد در فروش محصولات فرهنگی مشکلات عدیده‌ای داریم اظهار داشت: متأسفانه در این حوزه صنایع دستی کشورمان مشکلات خاص خود را دارد مانند اینکه صنایع دستی را مردم ما نمی‌شناسند و باید کاری کنیم مردم آن را بشناسند و با آن اخت شوند و آن را وارد زندگی‌شان کنند، در همین راستا خانمی را می‌شناسم که طراح است و تمام عناصر هنرهای سنتی را در بافت استفاده می‌کند و اگر مردم آن را و همه هنرها را بشناسند اصلاً سبک زندگی‌شان به سمت الگوی ایرانی-اسلامی تغییر می‌کند.

وی اضافه کرد: مسأله دوم این است که قیمت برای مصرف‌کننده بسیار اهمیت دارد، حال سوال اینجاست که چرا مردم در بازار میدان امام اصفهان محصول چینی می‌خرند؟ پاسخ مشخص است، چون ارزان است، ولی کوچکترین قلمی که کار کمی روی آن شده است قیمت بالایی دارد لذا قیمت تمام شده اهیمت زیادی در فروش دارد و البته این را هم باید در نظر داشت بالاست قیمت این محصولات برای تولیدکننده هم بالا در می‌آید.

این استاد دانشگاه در پاسخ به این سوال که چرا قیمت چرا برای تولیدکننده بالا درمی‌آید نیز یادآورد شد: دلیل این موضوع نیز مشخص است، اول اینکه کار صنایع دستی، کار هنری است قیمت هنر همیشه بالاست، دوم اینکه تولیدکننده صنایع دستی متأسفانه تکنولوژی ضعیف و پائینی برای تولید محصولات خود دارد و استفاده می‌کند و البته با بسیاری از مسائل اقتصاد صنایع دستی آشنا نیست لذا قیمت بالا در می‌آید.

سرپرست اسبق معاونت صنایع دستی کشور با بیان اینکه با این وجود  آن تحریکی که می‌خواهیم صورت دهیم تا چرخه صنایع دستی بچرخد خوب نمی‌چرخد خاطرنشان کرد: اگر روی این مسائل کار کنیم و کمی ثباتی وجود داشته باشد و کارشناسان سر جای خودشان باشد و کار به صورت برنامه‌ریزی شده جلو رود، صنایع دستی قابلیت این را دارد حدود 4 میلیارد دلار در سال خروجی دهد و این یک چیز رویاو خواب نیست و روی عدد و رقم و بر اساس پتانسیل موجود می‌توان به این نتیجه رسید، اما متأسفانه می‌بینم که این ظرفیت‌ها پرت می‌شود.

انتهای پیام/

بهمن نامور در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، در پاسخ به این سوال که نظر شما در باره اختصاص بودجه 6 تا 7 درصدی سازمان میراث فرهنگی به معاونت صنایع دستی اظهار داشت: باید تلاش کنیم با همت مدیران این اعتبار را بیشتر کنیم با توجه به اینکه معاون امور مجلس هم مشخص شده است به نظر می‌رسد این اتفاق باید هرچه سریعتر بیافتد.

وی در پاسخ به این سوال که چه میزان این بودجه باید افزایش یابد؟ تصریح کرد:‌ مطمئنا میزان بودجه فعلی این معاونت کافی نیست ولی باید رایزنی کنیم، چرا که یکی از راه‌ها برای افزایش بودجه، مجلس شورای اسلامی است و از طرفی یکی از معاونت‌های بسیار حساس در این زمینه معاونت حقوقی و ارتباط با مجلس سازمان است که باید برای این موضوع فکری کنیم.

به گزارش خبرگزاری تسنیم، در حال حاضر بودجه اختصاص‌یافته به معاونت صنایع دستی کشور ناچیز و حدود 7 درصد از بودجه کل سازمان میراث فرهنگی است.

انتهای پیام/

حسن خواجه‌بیدختی در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم با اشاره به برگزاری جلسه‌ای با حضور معاون اول و قائم مقام وزیر فرهنگ روسیه، معاون دپارتمان هنری وزارت فرهنگ روسیه و معاون بین‌الملل کتابخانه‌‌ دولتی ادبیات خارجی روسیه اظهار داشت: این جلسه امروز با حضور معاون صنایع دستی برگزار شد.

وی با بیان اینکه در این جلسه ابتدا آماری از صادرات صنایع دستی ایران به روسیه داده شد افزود:‌ در 6 ماهه اول امسال 284 هزار دلار بود که در بین کشورهایی که ما با آنها مراوده تجاری داریم رتبه سیزدهم را داشت و آنها هم اظهار داشتند که امیدوارند این عدد کمتر شود. همچنین عمده صادرات صنایع دستی ایران به روسیه، دستباف‌ها شامل فرش، گلیم و شیشه و مصنوعات چوبی که عمده آنها مبل است و مصنوعات مس که بیشتر محصول اصفهان هستند صادر می‌شود.

خواجه‌بیدختی با بیان اینکه همچنین مبادی خروجی ما عمدتا فرودگاه امام خمینی و گمرک آستارا از طریق مرز دریایی است تصریح کرد: جالب است که ما هیچگونه واردات صنایع دستی رسمی از روسیه نداریم، همچنین در این جلسه توافق شد که تبادل هنرمندان صنایع دستی برای نمایش و عرضه هنرهای سنتی بین دو کشور را داشته باشیم.

وی اضافه کرد: آنها قول تسهیل حضور صنایع دستی ایران در نمایشگاه‌های تخصصی روسیه را دادند که تسهیل کنند و گفتند که در روسیه نمایشگاه‌های صنایع دستی بزرگ و عظیمی دارند که بیشتر شرکت‌کنندگان آنها محصولات کشورهای مناطق شرقی روسیه و قفقاز است و اذعان کردند که حضور ایران و صنایع دستی آنها در این نمایشگاه‌ها می‌تواند موجب رونق آنها شود.

مدیرکل صادرات صنایع دستی معاونت صنایع دستی کشور اضافه کرد: تقاضا کردیم تسهیلات امور گمرکی در هنگام ترخیص را پیگیری کنند که آنها هم قول پیگیری دادند. همچنین تقاضا کردیم نمایشگاه‌های دوره‌ای آثار هنرهای سنتی ایرانی که در مجموعه‌های روسیه موجود است در ایران برگزار شود که آنها هم درخواست متقابل را مطرح کردند و گفتند اگر این تقاضا دو طرفه باشد استقبال خواهیم کرد که ما هم قبول کردیم. 

خواجه‌بیدختی خاطرنشان کرد:‌ طرف روسی برای جشن 4 هزار ساله شدن شهر دربند در حاشیه دریای خزر که جنوبی‌ترین قسمت فدراسیون روسیه و با ترکیب فرهنگ ایرانی است و آثار دوره ساسانی را می‌توان در این دوره دید دعوت کرد. از جمله آثار تاریخی ایرانی موجود در این شهر می‌توان به دیوار عظیمی که در زمان ساسانیان در این شهر کشیده شد اشاره کرد که دسترسی مهاجران را به جنوب آن شهر سخت می‌کرد، این جشن به زودی برگزار می‌شود.

انتهای پیام/

شاهرخ پوری در گفت‌وگو با خیرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، با بیان اینکه صنایع دستی ایران از جایگاه والایی برخوردار است اظهار داشت:‌ تولید این 250 رشته صنایع دستی موجود بر مبنای نیاز مردم آن دوره بوده است، پس بیشتر کاربردی بوده است لذا ما باید طوری فرهنگ‌سازی کنیم که مردم به آنها نیاز پیدا کنند، به عنوان مثال ما برای نمد این کار را کردیم، علم می‌گوید نمد بهترن عایق رطوبت و صداست و از نظر پزشکی استفاده‌های خاص خود را دارد لذا نمد را در اینگونه از محصولات استفاده کردیم.

وی با بیان اینکه اگر بخواهیم رشته‌های دیگر منسوخ نشوند باید فرهنگ‌سازی کنیم تصریح کرد:‌ ما می‌دانیم دولت الان شرایط بد اقتصادی را سپری می‌کند اما صنایع دستی می‌تواند نجات‌دهنده اقتصاد کشور باشد.

این تولیدکننده صنایع دستی با بیان اینکه حمایت از صنایع دستی را باید اولویت‌بندی کنیم ادامه داد:‌بر این اساس باید رشته‌های منسوخ شده‌ را اولویت‌بندی کرد و اولویت اول را به رشته‌های منسوخ‌شده بالای 4 هزار سال داد که هویت ملی هم هستند، اگر رشته‌های منسوخ‌شده حمایت شوند، آن سازنده‌های کاردستی به اسم صنایع دستی، با خود می‌گوید چون بسته حمایتی دارد آن را یاد می‌گیرم که اینجا با یک تیر دو نشان زدیم، اول اینکه هم رشته منسوخ‌شده را احیا کردیم دوم اینکه اشتغال‌زادیی در زمینه هویت ملی ایجاد کردیم.

وی اضافه کرد: الان مبل ایران را به کجا می‌شناسند؟ یافت‌آباد، لذا باید شهرک‌های بزرگ صنایع دستی با حمایت دولت و هنرمندان صنایع دستی راه‌اندازی کنیم برای این کار مثل مسکن مهر، دولت زیاد زمین دارد، مثلاً جاده رودهن که برای شمال مردم به مسافرت می‌رند شهرک بزنند، مقداری پول بگیرند از هنرمندان بگیرند، زمین از دولت، هزینه ساخت از هنرمند باشد با این موضوع می‌توان صنایع دستی را احیا کرد.

پوری خاطرنشان کرد:‌ اصلاً می‌توان گفت که صنایع دستی ما نیاز به گردشگران خارجی ندارد اگر یک بازار مشهد در کنار حرم امام رضا بدهند ما هیچ چیز دیگری نمی‌خواهیم، اما وقتی در یک مراسم اختتامیه از خودِ سازمان صنایع دستی جایزه جنس چینی می‌دهد فاتحه آن را باید خواند.

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، یکی از مشکلاتی که  هنرمندان صنایع دستی با آن درگیر هستند موضوع صدور کارت صنایع دستی و به تبع آن صدور کارت بیمه آنهاست که متأسفانه با وجود ظرفیت بالای معاونت صنایع دستی که در زیرمجموعه سازمان میراث فرهنگی و گردشگری و صنایع دستی قرار دارد این امر به سازمان فنی‌وحرفه‌ای واگذار شده است که آن سازمان هم مشکلات خاص خود را دارد.

یکی از این مشکلات این است که اولاً  سازمان فنی‌و حرفه‌ای کارشناس همه 250 رشته موجود در حوزه صنایع دستی را ندارد لذا برخی از رشته‌ها برای اینکه کارت بیمه و حتی کارت صنعتگری بگیرند با مشکل مواجه هستند و از طرفی به نظر می رسد جنس سازمان فنی‌و حرفه ای با صنایع دستی فرق می‌کند و ماموریت هر کدام نیز با هم متفاوت است.

برای بررسی هر چه بیشتر این موضوع با برخی از هنرمندان صنایع دستی گفت‌وگو کردیم که نظرات آنها را در زیر می‌خوانید؛

*گرفتن مدرک از کسی که شاگرد من بوده توهین به من است

شهرام امیری، استاد دانشگاه و یک تولیدکننده صنایع دستی در این زمینه می‌گوید: این توهین به من است که وقتی مدرک درجه یک صنایع دستی دارم باید کارت خودم را از فردی بگیرم که شاگرد من بوده است، چرا من را به یک آدم بی‌تخصص می‌دهند؟ که البته آن هم رقیب من است و به من اجازه نخواهد داد من رشد کنم، چرا فنی و حرفه ای وارد این موضوع می‌شود؟

وی می‌افزاید: برای دریافت کارت‌ بیمه که حق هنرمندان صنایع دستی است، فنی‌وحرفه‌ای می‌گوید که شما کارت آموزش خود را از من بگیرید تا مدرکی به شما بدهم که آن را به معاونت صنایع دستی ارائه کنید و بتوانید بیمه شوید، این خودش توهین بزرگی به هنرمندان است، شما پیش کسی می‌روید که پیش خودت کار را یاد گرفته است.

*این اتفاق از بی‌عرضگی معاونت صنایع دستی و هنرمندان آن است

محمدرضا رشیدکردستانی، سرپرست اسبق معاونت صنایع دستی کشور نیز دراین زمینه می‌گوید: متأسفانه هنرمند صنایع دستی باید کارت آموزش هنر خود را داشته باشد لذا در آن جایی که تراشکاری و سیم‌کشی که مربوط به سازمان فنی و حرفه‌ای است را یاد می‌دهند مثلاً کلاس فرش بافی برگزار می‌کنند و هنرمند فرشباف باید از یک آدم غیرهنرمند چیزی را یاد بگیرد، امتحان بدهد تا بعدکارتی را به او بدهند تا آن کارت مبنای بیمه‌ای شدن وی باشد.

وی می‌افزاید‌: این اتفاق به علت بی‌عرضگی معاونت صنایع دستی و هنرمندان آن است که باید کارت صنایع دستی خود را از سازمانی دیگر دریافت کنند.

*استاندارد رشته نمدمالی را خودم برای سازمان فنی و حرفه‌ای نوشتم/فنی‌وحرفه‌ای صلاحیت این کار را ندارد

سعید سالارمنش یک تولیدکننده صنایع دستی در رشته نمدمالی هم در این زمینه می‌گوید: سازمان فنی و حرفه ای کسی را در رشته من نداشت که از من امتحان بگیرد، گفتند ما نمی‌توانیم شما را بیمه کنیم، گفتم چرا؟ گفت: ما در تهران نمد مال نداریم.

وی اضافه می‌کند: آنها استاندارد این رشته را هم نداشتند لذا من استاندارد آن را نوشتم، تدوین کردم، خودم 100 سوال 4 جوابی نوشتم و از خودم امتحان گرفتم. جالب است که نقشه‌هایی که کشیدم به من گفتند به‌به! چه نقشه قشنگی کشیدی.

سالارمنش اضافه می‌کند: یکی از مشکلات موجود این است که رشته‌های موجود در معاونت صنایع دستی با رشته‌های فنی‌و حرفه‌ای فرق می‌کند لذا به نظر نمی‌رسد این سازمان صلاحیت آن را داشته باشد که هنرمندان صنایع دستی برای گرفتن کارت آموزش به آن مراجعه کنند.

*معاونت صنایع دستی به تنهایی نمی‌تواند کارت صنایع دستی هنرمندان خود را صادر کند

احمد ذاکری‌منش نیز در این زمینه می‌گوید: الان اگر به سازمان صنایع دستی بروید و بخواهید که کارت کیف‌سازی را بگیرید به شما نمی‌دهند، چون خود سازمان نمی‌تواند به تنهایی کارت بیمه صادر کند و این خود نشان از ضعف این سازمان بزرگ است.

وی می‌افزاید: همه افرادی که می‌خواهند کارت بیمه دریافت کنند باید امتحان دهند و کارت فنی‌و حرفه‌ای را به معاونت صنایع دستی ارائه دهند تا آنها هم کارت صنعتگری صادر کنند و نامه‌ای دهند تا بیمه انجام شود.

ذاکری‌منش تصریح می‌کند: با این ترتیب اساتید قدیمی برای اینکه بخواهند بمه شوند باید باید به سازمان فنی و حرفه‌ای مراجعه کنند که شأن این اساتید این نیست که بخواهند سر کلاس سازمان فنی و حرفه‌ای بنشینند. از طرفی سازمان فنی و حرفه‌ای نیز برخی از رشته‌ها مانند مینیاتور را ندارد لذا نمی‌تواند کارت آموزش برای هنرمندان این رشته صادر کند.

وی اضافه می‌کند: نکته دیگر هم این است که سازمان فنی و حرفه‌ای سازمان جدایی است که رشته‌هایش سنخیتی با رشته‌های سازمان صنایع دستی ندارد سازمان صنایع دستی سازمانی هنری است و آن سازمان، فنی و حرفه‌ای است.

انتهای پیام/

کوروش‌ پرند در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، در پاسخ به این سوال که گفته می‌شود هنرمندان صنایع دستی باید برای دریافت کارت بیمه صنعتگری خود ابتدا آموزش لازم را در این سازمان ببینند و این در حالی است که این سازمان اولاً کارشناس همه رشته‌های صنایع دستی را ندارد و دوم اینکه با این روند برخی از اساتید صنایع دستی برای دریافت بیمه خود باید به این سازمان و گذراندن دوره آموزش به این سازمان مراجعه کنند که این موضوع دور از شأن این اساتید است اظهار داشت: این موضوع فقط برای رشته‌های قالی‌بافی و چند رشته محدود دیگر است.

وی اضافه کرد: این روال برای همه رشته‌های موجود در صنایع دستی نیست.

به گزارش خبرگزاری تسنیم، این گفته رئیس سازمان فنی‌و حرفه‌ای در حالی است که بسیاری از هنرمندان صنایع دستی از جمله نمدمالی و رشته‌های دیگر با این مشکل درگیرند و اعتراض خود به این موضوع را به این خبرگزاری اعلام کرده‌اند.

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، یکی از حوزه‌هایی که در آن باید بیشتر از گذشته کار شودو به نوعی پاشنه آشیل صنایع دستی کشور است، موضوع توزیع محصولات صنایع دستی است. موضوعی که دولت باید در آن  دخالت کند و حمایت‌های لازم را انجام دهد اما متأسفانه شاهدیم که دولت در این زمینه یا پای خود را عقب کشیده است یا بد عمل می‌کند، البته اقدامات خوبی هم در این زمینه داشته‌ایم.

در این حوزه گفت‌وگو می‌کنیم با محمدرضا رشید کردستانی، استاد دانشگاه و سرپرست اسبق معاونت صنایع دستی کشور که متن این گفت‌وگو  را در زیر می‌خوانید؛

*تسنیم: به نظر می‌رسد در حوزه توزیع محصولات صنایع دستی با مشکلات عدیده‌ای مواجه هستیم، همینطور است؟

*رشیدکردستانی: تقریباً همینطور است، در این حوزه مسائلی داریم که بر توزیع محصولات صنایع دستی اثرگزار است، اولین نکته در این بخش، نقش واسطه‌هاست که به دو بخش تقسیم می‌شوند یکی، اتحادیه‌های بزرگ تحت هر عنوان یعنی اتحادیه‌های استانی و کشوری و دیگری سایر یعنی تعاونی‌های تولیدی هستند. در بخش سایر، به عنوان مثال در یکی از شهرهای مرزی، تعاونی دیدم که آنها دختران بی سرپرست را زیریک سقف جمع کردند و به آنها پول می‌دادند و آنها تولید می‌کردند، این تعاونی‌ها حتماً نیاز به کمک دارند و شما نمی‌توانید آن را با تعاونی‌های دیگر در یک کاسه قرار دهید چرا که اینها نیاز به کمک بلاعوض هم دارند.

*تسنیم: در این حوزه صنعتگران و روستایی‌های تولیدکننده صنایع دستی هم قرار می گیرند؟

*رشیدکردستانی: بله، به جز این تعاونی‌ها، صنعتگرانی داریم که خرده‌پا هستند یعنی سرمایه کمی دارند اما آگاهی و علم دارند، یعنی کسانی که زبان انگلیسی می‌دانند و درجریان هستند که فلان نمایشگاه در آن کشور کی برگزار می‌شود، اقدام‌ می‌کنند، دعوت‌نامه برای‌شان می‌آید و گمرک بار می‌زند و هیچ کار هم به سازمان صنایع دستی ندارد و همانطرو که شما گفتید، آخرین بخش از حوزه سایر، روستایی‌ها و در نهایت مسافرانی هستند که کالا همراه خود می‌برند.البته گروهی از تولیدکنندگان که نمی‌توانند در هیچ کدام‌یک از این دسته‌ها باشند کار دولت است که آنها را حمایت و آگاه‌سازی کند.

*تسنیم: یکی از مهمترین ضعف‌های کشور در زمینه توزیع و وفروش محصولات صنایع دستی عدم تبلیغات مناسب و بازاریابی است در این زمینه نظر شما چیست؟

*رشیدکردستانی: متأسفانه این مشکل دامن گیر حوزه صنایع دستی شده است و یکی از حوزه‌هایی است که می‌تواند در صورت عملکرد مناسب بار بزرگی را از دوش تولیدکننده بردارد،در حوزه توزیع  بازاریابی و شناخت بازار هدف باید به این سوالات پاسخ داد؛ این محصول را کجا می‌خرند؟ چه رنگی از آن را می‌خرند؟ در چه فصلی بهتر می‌خرند و ذائقه آن طرف چیست؟ از طرفی باید نسبت قیمت ریال و دلار را سنجید که برای تولیدکننده، صادرات به صرفه باشد، نکته دوم در این مرحله این است که باید مجموعه‌ای در معاونت صنایع دستی ایجاد شود که به تولیدکننده‌های صنایع دستی کشور خط بدهد و به آنها اعلام کند که چه محصولی را با چه کیفیتی و با چه رنگی برای این کشور تولید کنند.

*تسنیم: یکی از از حوزه‌های دیگری که در توزیع محصولات صنایع دستی مهم است بحث سرمایه‌ است، دولت چه نقشی در تامین یا حمایت از این سرمایه‌ها دارد؟

*رشیدکردستانی: یکی از سرمایه‌های موجود در بخش صنایع دستی، سرمایه در گردش است، به این معنا که این تاجر می‌خواهد محصول صنایع دستی را خارج از کشور بفروشد، دولت باید در اینجا پولی به او بدهد تا او از تولیدکننده بخرد و در کشور مقصد بفروشد، سپس پول خودش را بردارد، قسط دولت را هم بدهد. اینجا آنجایی است که دولت باید وارد شود.

*تسنیم: چرا؟

*رشیدکردستانی: چون این تاجر اولاً اینقدر پول ندارد دوماً که پولش می‌خوابد و این آنقدر توان ندارد که این پول را یک سال بخواباند لذا دولت باید وام با بهره‌های بسیار کم، طوری که برای تاجر صرف کند، در اختیارش قرار دهد تا او بتواند وارد این موضوع شود، یکی از راه‌های مهم تقریباً ضعیف این حوزه از صنایع دستی همین موضوع است. جالب است که اگر سوال کنیم چه کسی این کار را انجام داده است در جواب باید گفت که بخش خصوصی.

*تسنیم: شاهدیم که در این حوزه وام‌ها از سوی بانک‌ها یا تخصیص نمی‌یابند یا به سختی وام‌می‌دهند.

*رشیدکردستانی: بله همینطور است.در بخش سرمایه، بانک‌ها، بسیار ضعیف عمل می‌کنند و خیلی سخت وام می‌دهند از طرف دیگر ما وام‌هایی بدون برنامه‌ریزی دادیم با عنوان وام‌های مشاغل خانگی، متأسفانه این پول را هدر دادیم و نظارت هم نکردیم یعنی کلی پول که می توانست در تولید بیاید در بخش مصرف رفت. اینجاها دولت باید وارد شود.

یکی از نکاتی هم که در توزیع محصولات صنایع دستی مهم است مساله نمایشگاه‌های و بازارچه‌های و شهرک‌های صنایع دستی دائمی و غیردائمی و خارجی و داخلی است. اینها راهکارهایی هستند که می‌توانند به تولیدکننده کمک کند که تولیدکننده با مکانیزم صحیح اعتماد کند، کالایش را عرضه کند. بعد وقتی تقاضا را تحریک کنید و میزان آن بالا رود، فروش  تولیدکننده بالا می‌رود و قوی می‌شود لذا صنایع دستی رونق می‌یابد.

گفت‌وگو از مسعود ملکی

انتهای پیام/